توزیع غذا به وسیله قلب

پیکر هر انسانی، به طور متوسط، از ده میلیون میلیارد، موجود زنده به نام یاخته، تشکیل شده. قلب خورد و خوراک این سپاه عظیم را می رساند. آنهم سپاهی که یکدم، نمی تواند گرسنگی و تشنگی را تحمل کند! قلب به وسیله 25 میلیون مأمور که آنها را گویچه های قرمز نامیده اند این وظیفه بزرگ را، انجام می دهد. گویچه های قرمز، به فرمان قلب، غذا را به یکایک یاخته ها می رسانند. خود قلب از چهار حفره، تشکیل شده است: دو حفره کوچک در بالای قلب، قرار دارد که دهلیز نامیده می شوند، و دو حفره بزرگ در پائین قلب، جای دارند که یکی به نام بطن راست و دیگری به نام بطن چپ، خوانده می شود. خون تصفیه شده، از پالایشگاه بدن، یعنی ریه ها می آید و داخل دهلیز چپ قلب می شود. از آنجا به بطن چپ قلب می ریزد. بطن چپ قلب با یک فشار، خون را، داخل رگهائی که شریان نامیده می شوند، کرده و بدین وسیله، جیره غذائی را به همه سپاه می رساند. پس از انجام این وظیفه بزرگ، خون، به وسیله رگهائی که ورید نامیده می شوند، باز می گردد، و داخل دهلیز راست قلب می شود. دهلیز راست، خون را به بطن راست تحویل می دهد، و بطن راست آن را برای تصفیه جدیدی و آماده شدن دوباره به سوی ریه ها می فرستند و عمل گذشته، از سر گرفته می شود.
مجموع دفعات این عمل قلبی، یعنی انقباض و انبساط دهلیزها و بطن ها و رفت و آمد خون، در کودک یکساله، در هر دقیقه ای 130 بار، می باشد و در انسان 20 ساله تا 50 ساله به هفتاد بار در دقیقه، تقریباً می رسد. نویسنده، در این جا به یک پرسش کوچک، بسنده می کند: آیا همه افراد بشر امروز، اگر دست بدست هم دهند. قدرت آن را دارند که در ظرف یک دقیقه هفتاد بار، به ده میلیون میلیارد سرباز غذا دهند؟ هرگز. پس چگونه ماده ابتدائی و تکامل نیافته می تواند اینکار را انجام دهد؟! آری! قدرتی بسیار بسیار بالاتر از قدرت بشری، دارای دانشی بسیار بسیار برتر از دانش بشری، این کار را، در میلیونها انسان، در هر دقیقه ای انجام داده و می دهد.