هویت واقعی طایفه یأجوج و مأجوج

فارسی 14874 نمایش |

درباره طائفه یأجوج و مأجوج در دو مورد در قرآن کریم آمده است:
اول: در سوره کهف که داستان ذوالقرنین را بیان می کند.
دوم: در سوره أنبیاء، آیه 96 و 97: «حتی إذا فتحت یأجوج و مأجوج و هم من کل حدب ینسلون و اقترب الوعد الحق فإذا هی شـاخصة أبصـار الذین کفروا یـاویلنا قد کنا فی غفلة من هـاذا بل کنا ظـالمین»؛ تا وقتی که (راه) یأجوج و مأجوج گشوده شود و آنها از هر بلندی بتازند. و آن وعده راستین (قیامت) نزدیک می شود و به ناگاه چشمان کسانی که کافر شدند خیره می شود و می گویند ای وای بر ما که از این روز غافل بودیم! بلکه ما ستمگر بوده ایم.(أنبیاء/ 96).
در مواضعی از کتب عهد عتیق، نامی از این دو طائفه برده شده است. در تورات به «مأجوج» و «جوج و مأجوج» ذکر شده اند.
در إصحاح دهم از سفر تکوین و کتاب حزقیال، إصحاح 38 و 39، و در رؤیای یوحنا در إصحاح 20 مطالبی آمده است که دلالت دارد بر آنکه مأجوج یا جوج و مأجوج یک امت یا امتهائی بوده اند که در شمال آسیا در اراضی معموره ساکن و قاطن بوده اند، و آنان افرادی بودند که اهل جنگ و حرب بوده و به جنگ و فتنه و غارت اشتغال داشته اند. و بنابراین، چنین به نظر می رسد که کلمه یأجوج و مأجوج عبری باشد ولیکن اصل این دو کلمه عبری نیست بلکه از لغات خارج به عبری وارد شده است، زیرا این دو کلمه در یونانی به گاگ و ماگاگ تلفظ می شود و در ترجمه سبعینی تورات و سائر لغات اروپائی نیز بدین قسم آمده است. و از مسلمات تاریخ است که ناحیه شمال شرقی آسیا که دشت ها و مرتفعات شمال چین است، محل توطن طوائف بزرگی از بیابانی های وحشی بوده که پیوسته بر عددشان اضافه می شده و بر نفراتشان افزوده می گشته است. و آنگاه بر امتهای مجاور خود مثل چینی ها حمله می کردند و چه بسا از چین گذشته و به کشورهای وسط آسیا و کشورهای نزدیک آسیا می رسیدند و از آنجا به شمال اروپا میرفتند. و بعضی از آنان در همان اراضی غارت شده توطن می نمودند مانند اغلب ساکنین اروپای شمالی که آنجا را شهر خود انتخاب نموده و کم کم متمدن شده و به زراعت و صناعت مشغول می شدند، و برخی دیگر پس از غارت مراجعت نموده و سپس حمله و غارت می کردند. و بعضی گفته اند: یأجوج و مأجوج امتی هستند که در جزء شمالی از آسیا ساکن بوده اند، و شهرهای آنان از تبت و چین تا اقیانوس منجمد شمالی ادامه داشته و غربا تا بلاد ترکستان می رسیده است.
و این قول از «فاکهة الخلفاء» و «تهذیب الاخلاق» ابن مسکویه و «رسائل اخوان الصفا» نقل شده است. اما از نقطه نظر بحث در تطورات الفاظ می توان گفت که اصل چینی آن، منگوک یا منچوگ بوده است و سپس به عبرانی و عربی به یأجوج و مأجوج درآمده و در یونانی به گوک و ماگوگ آمده است. و از مشابهت کامل بین ماگوگ و منگوگ می توان حکم کرد که این کلمه از لفظ چینی منگوگ تطور یافته است، همچنانکه منغول و مغول از تطورات آن است.
پس یأجوج و مأجوج همانا طائفه مغول هستند که از روزگاران قدیم در شمال شرقی آسیا سکونت داشته و این امت بزرگ گاهی بر چین هجوم می بردند و گاهی از طریق داریال قفقاز به ارمنستان و شمال ایران حمله می آوردند، و گاهی بعد از بنای سد به شمال اروپا حمله ور می شدند و در نزد آنها به سیت معروفند. و از ایشانند جماعتی که به روم حمله می بردند و در این مرتبه دولت رومان ساقط شد و یونانیان آنها را سی تهین می گویند و همین نام در کتیبه داریوش در استخر فارس ذکر شده است. از کتب عهد عتیق استفاده می شود که این امت مفسد از سکنه دورترین نواحی شمالی بوده اند.

منـابـع

مرتضی مطهری- معادشناسی- جلد 4- صفحه 94-92

کلیــد واژه هــا

0 نظر ارسال چاپ پرسش در مورد این مطلب افزودن به علاقه مندی ها

0 نظر ارسال چاپ پرسش در مورد این مطلب افزودن به علاقه مندی ها

بـرای اطلاعـات بیشتـر بخوانیـد