تازه بودن و سابقه نداشتن معانی از اعجاز قرآن

معانی‏ بسیار بلند و عالی برای اولین بار در قرآن کریم مطرح شده است که اصلا در تاریخ‏ فکر بشر این جور بیان معنی سابقه ندارد نه تنها سابقه ندارد چون خیلی‏ فکرها در دنیا سابقه ندارد و یک کسی اول می‏ آورد، بلکه حتی رابطه تسلسلی‏ هم ندارد (نشانه آن است که این کتاب از افقی بالاتر از افق بشر پدید آمده است).
فرض کنید که آقای نیوتن یک فرضیه علمی می ‏آورد.
فرضیه او هم سابقه ندارد و او اول کسی است که گفته، اما ارتباط تسلسلی دارد یعنی‏ اگر کسی تاریخ علم را مطالعه کند می‏ بیند بشر در راهی گام برداشته بوده‏ است که می ‏رسیده به اینجا که یک نابغه ‏ای پیدا بشود از آن افکار گذشته به‏ این نتیجه برسد.
ولی آنچه که در قرآن تازه است ابتدا به ساکن است و مخصوصا از جنبه ابتدا به ساکن بودنش خیلی باید توجه کرد. وقتی در خود قرآن هم دارد که «فأتوا بسوره من مثله» و ضمیر "مثله" را به‏ پیغمبر برگردانده ‏اند یعنی گفته ‏اند از مثل این پیغمبری چنین چیزی (عجیب‏ است)، یعنی توجه کنید که این وابسته به یک محیط علمی فکری نیست که‏ در دنباله سیری که وجود داشته است یک ابتکار تازه ‏ای آورده باشد: محیطی‏ فوق ‏العاده منحط، محیطی که بویی از این نوع اندیشه در آنجا وجود نداشته‏ است.
و شخصی که در همین محیط منحط هم از همان حدود فرهنگ ناقص و ضعیف این محیط که لااقل اطلاع خیلی ساده ‏ای بر خواندن و نوشتن بوده بی بهره‏ بوده است. این توجیهی ندارد جز اینکه بگوییم این گونه اندیشه از افقی‏ بالاتر از افق شخصی پیغمبر آمده است یعنی یک شخصیت انسانی و او از آن‏ جهت که انسانی است مثل همه انسان ها نمی ‏توانسته چنین باشد.