جاودانگی دین اسلام و قانون طبیعی تحول

اسلام ضمن اعلام ختم نبوت، جاویدان ماندن خویش را اعلام کرد: «حلال محمد حلال الی یوم القیامه و حرام محمد حرام الی یوم القیامه» (اصول کافی، ج 2 ص 17). پر سر و صداترین پرسشها و ایرادها در اطراف همین موضوع است. می‏گویند: مگر ممکن است چیزی جاوید بماند؟! همه چیز در جهان بر ضد جاوید ماندن‏ است، اساسی ترین اصل این جهان اصل تغییر و تحول است، تنها یک چیز جاودانی است، آن اینکه هیچ چیز جاودانی نیست. منکران جاوید ماندن، گاهی به سخنان خود رنگ فلسفی می‏دهند و قانون‏ تغییر و تحول را که قانون عمومی طبیعت است دلیل می ‏آورند. اگر به این مساله صرفا از این جنبه بنگریم جواب ایراد روشن است: آن‏ چیزی که همواره در تغییر و تحول است، ماده و ترکیبات مادی جهان است، اما قوانین و نظامات -خواه نظامات طبیعی و یا نظامات اجتماعی منطبق‏ بر نوامیس طبیعی- مشمول این قانون نمی‏باشند. ستارگان و منظومه‏ های شمسی پدید می‏ آیند و پس از چندی فرسوده و فانی می‏گردند، اما قانون جاذبه همچنان پابرجاست، گیاهان و جانوران‏ زاده می‏شوند و می‏زیند و می‏میرند، ولی قوانین زیست شناسی همچنان زنده‏ است. همچنین است حال انسانها و قانون زندگی آنها، انسانها از آن جمله شخص‏ پیغمبر می‏میرد، ولی قانون آسمانی او زنده است.
مصطفی را وعده داد الطاف حق *** گر بمیری تو نمیرد این سبق
در طبیعت پدیده‏ ها متغیرند نه قانونها. اسلام قانون است نه‏ پدیده. اسلام آنوقت محکوم به مرگ است که با قوانین طبیعت ناهماهنگ‏ باشد، اما اگر چنانکه خود مدعی است از فطرت و سرشت انسان و اجتماع‏ سرچشمه گرفته باشد و با طبیعت و قوانین آن هماهنگی داشته باشد، چرا بمیرد؟!