شعر ناصر خسرو در مدح حضرت زهرا علیهاسلام

ابومعین ناصربن خسرو حارث قبادیانی بلخی متولد به سال 394 متوفی بسال 481 هجری قمری از شیعیان اسماعیلی و مداح خلفای فاطمی مصر و حجت از سوی ایشان، در جزیره خراسان.
آن روز در آن هول و فزع بر سر آن جمع *** پیش شهدا دست من و دامن زهرا
تا داد من از دشمن اولاد پیـــمبر *** بدهد بتـــمام ایـــزد ار تــعالی
(دیوان. تقوی ص 4)
شمس وجـــود احـــمد و خـــود زهرا *** مــــاه ولایــــتســـت ز اطـــــوارش
دخـــت ظـــهور غیـــب احـــد احمـــد *** ناموس حق و صــــندوق اسرارش
هـــم مــــطلــع جــــمال خداوندی *** هـــم مشرق طلیـــــعه انـــوارش
صــــد چون مسیـــح زنده ز انفاسش *** روح الامیـــن تــجــلی پنــــدارش
هم از دمش مسیح شود پران *** هــــم مـــریـــم دسیسه زگـــفتارش
هــــم ماه بـــارد از لب خــــندانش *** هم مهر ریزد از کف مهیارش
این گوهر از جناب رسول الله *** پاکست و داور است خریدارش
کفوی نداشت حضرت صدیقه *** گرمی نداشت نبود حیدر کـــرارش
جناب عدن خاک در زهرا *** رضوان زهشت خلد بود عارش
رضوان بهشت خلد نیارد سر *** صدیقه گر بحشر بود یارش
باکش زهفت دوزخ سوزان نی *** زهرا چون هست یار و مدد کارش
(دیوان ص 209)
گفتار که منم امام و میراث *** بســـــتد زنـــبیرگان و دخــــتر
صعبی تو و منکری گر این کار *** نزدیک تو صعب نیست و منکر
ورمـــی بــــر وی تو بــــا امـــامی *** کـــاین فعل شده است زو مشهر
من با تـــو نیــــم که شرم دارم *** از فاطمه و شبیــــر و شـــــبــــر
(ناصر خسرو. دیوان. مینوی و محقق ص94)