معنا و مفهوم واژه بور در قرآن

«و کنتم قوما بورا؛ مردمی هلاکت زده شدید.» (فتح/ 12) و شما مردمی بودید بور. کلمه "بور" در فارسی هم به کار می رود و ظاهرا آنچه ما در فارسی به کار می بریم ریشه عربی دارد. ما وقتی می گوییم فلان کس بور شد، مقصودمان این است که مشتش باز شد و خجل و شرمنده گردید، مثل اینکه کسی حرفی می زند، بعد سخنی می گوید که دیگر در می ماند جواب بدهد و خجل و شرمنده می شود، می گوییم فلانی بور شد.
دو ریشه برای این کلمه ذکر کرده اند که هر دو به یک ریشه بر می گردد. یک ریشه اش هلاکت است.
"بورا" در لغت عربی یعنی هلاکت. ریشه دیگر آن این است که عرب به زمین به تعبیر خودش میته جرداء، یعنی زمین مرده لخت و عور کلمه "بور" اطلاق می کند (بایر هم که می گویند همین است)، زمین مرده، زمینی که حیات ندارد، زمینی که هیچ گیاهی ندارد، زمین شوره زار یا شنزاری که هیچ اثری از آثار حیات در آن وجود ندارد. هر دو را مفسرین گفته اند.
به نظر من این دومی (مناسب تر است). «و کنتم قوما بورا» حقیقت این است که این دل های شما سرزمین های مرده بی حیات بی روحی بود.