روح سوره قمر

خداوند در آیه 16 و 17 سوره قمر می فرماید: «فکیف کان عذابی و نذر؛ پس (بنگر) چگونه بود عذاب و هشدارهای من؟» روح این سوره این است که انذاری و عذابی، انذاری است، اگر نپذیرید پشت سرش عذاب است. دو جمله است که در این سوره چند بار تکرار شده. یکی همین است: «فکیف کان عذابی و نذر» چگونه بود عذاب من و انذارهای من؟ یعنی این عذاب و انذار با یکدیگر است و یکی هم این آیه: «و لقد یسرنا القرآن للذکر فهل من مدکر؛ و همانا قرآن را برای پندآموزی آسان کردیم، پس آیا پندگیرنده ای هست؟»
در این سوره که لحن آن خشونت بار است یک مرتبه این جمله به صورت موعظه گفته می شود، یعنی آهنگ نرم می شود، دو مرتبه خشن می شود. یک آیه است که چهار بار تکرار شده است.
«فکیف کان عذابی و نذر» رابطه عذاب و انذار را چگونه دیدی؟ آیا چنین اصلی نیست که اگر انذار الهی، تبشیر الهی، دعوت الهی، اتمام حجت الهی بیاید و بعد نادیده گرفته و کفران بشود عذاب هست؟ چگونه دیدید؟