عوارض و زیانهای بدبینی در کودکان

بدبینی موجد عوارض و زیانهائی در زندگی فردی و اجتماعی کودک است. با رعایت اختصار به گوشه ای از آن اشاره خواهیم داشت:

1- در جنبه حیات فردی: عوارض بسیاری در این رابطه می توان برشمرد که بخشی از آنها بدین قرارند:

- بروز حالت افسردگی و انزوا به علت گریز از عوامل رنج زا

- بی توجهی به امور حیات شخصی و از دست دادن نظم و قاعده در زندگی

- سرکوبی فکر و اندیشه و موجب انحراف و گرایش آن به فساد و رذیلت

- به خطر افتادن سلامت تن و روان و منجر شدن این حالت به بیماری

- غلبه اوهام و تخیلات که خود دشمنی بزرگ برای رشد فکری و فرهنگی است

- اختلال در حافظه و دقت و حتی در استعدادها و باعث در کمون ماندن آنها

- کاستی از قداست زندگی و ارزش و لذت  آن از همه جهات

-تاثیر بر روی اعصاب سمپاتیک و پاراسمپاتیک و غدد داخلی که مبداء اختلالات است.

و بالاخره تاثیر بدبینی روی شخصیت انسان غیرقابل فراموش شدن است، رنجها و ناراحتی ها از آن طریق بر آدمی وارد می شود. زندگی را بر آدمی تلخ می کند و بار گران غم و اندوه را بر دوش او می گذارد. بسیاری از سستی ها در عواطف، کمبود آن، سختگیریها و نابسامانیها از عوارضی هستند که بر اثر این حالت در افراد پدید می آیند.

2- در جنبه  اجتماعی: بدبینی در جنبه اجتماعی افراد هم موجد آثار و عوارضی ناگوار است. از جمله:

- روابط و ارتباطات آدمی با افراد دچار مخاطره می شود و این امر مانع پیوستگی دلهاست.

- اخلاق ضعیف می شود و صفا و معنویت از میان برداشته می شود.

- تعاون و همکاری از میان می رود و انسانها در معرض خطر قرار می گیرند.

- اعتماد به یکدیگر زایل می شود و نفاق و دوروئی در جای آن می نشیند.

- عداوت و دشمنی پدید آمده و سبب جنگ و نزاع می گردد و چراغ دوستی خاموش می گردد.

- زندگی فرد را به سوی لجاجت سوق داده و او را در رابطه با جمع دچار نوعی بی انضباطی می سازد.

-  ظاهرسازی و تصنع جای حقیقت را می گیرد زیرا به همراه آن بی اعتمادی است.

- در صورت گسترش، سرایت کننده و دیگران را هم به بدبینی می کشانند.

در چنان صورت زیانهای اجتماعی بسیار پدید می آیند و زندگی دچار مخاطره بسیار می شود. چه بسیارند اموری که برای گذراندن و جریان رشد خود نیاز به همکاری و همراهی و حسن نیت دارند ولی به علت وجود این حالت آن امور انجام نشده باقی می مانند.

3- در حیات فرهنگی: بدبینی در حیات فرهنگی کودکان و بزرگترها اثر می گذارند. زمینه را برای عدم رشد و حتی سقوط آدمی را  در این جنبه فراهم می سازند. شما کودکانی را ملاحظه کنید که دچار چنین وضع و شرایطی هستند. اینان:

- امکان رشد و ترقی خود را پشت پا می زنند، در مدرسه و کلاس به درس بی توجهند، به سخنان معلم عنایتی ندارند. گمانشان این است که آنها افراد قابل  اعتمادی نیستند. 

- به علت بدبینی افق فکر و اندیشه شان وسعت نمی یابد، دنیا در نظرش رنگی زیبا ندارد، غم ها و رنج ها بر او حمله کرده و او را می آزارند.

- بدبینی قدرت و توان بازگو کردن اندیشه ها، جریانات و حوادث را از آنان می ستاند. آنها را در موضع ضعف و انفعال قرار می دهد، طوری که مسائل خود را در خانه بیان نمی دارند، شاید بدان خاطر که آنها را به خود مربوط می دانند نه دیگران.

4- در کل: بدبینی کودکان:

- قدرت و توان زندگی را کاهش می دهد و لذت و شادابی آن را از آنان می گیرند.

- توان اندیشه را از آنان می گیرند طوری که نمی توانند درست فکر کنند.

- در حافظه شان اختلال ایجاد می کنند به گونه ای که قادر به حفظ نیستند.

- یادگیریشان را در مدرسه دچار آشفتگی می کند، خود در کلاس درسند و دلشان جای دیگر.

- اندوه و رنج ناشی از آن، ناراحتی شان را چند برابر کرده و ممکن است آنان را به بستر بکشاند.

- آرامش و رضایت خاطرشان را فانی می سازد و فرد را به نومیدی می کشاند.

- و بالاخره آنان را در شرایطی قرار می دهد که توان ادامه حیات مسالمت آمیز برایشان نیست.

عوارض همراه

بدبینی موجد عوارض دیگری است که همراه با آن ظاهر می شوند. نوعی از آن حالت انزواجوئی و در نهایت افسردگی است. ممکن است آنها دچار بیماری پارانوئیک شوند،  چهره شان گرفته و سرد و سخت می شود، حالات عصبانی در آنان پدید خواهد آمد، لبان باریک و کشیده یافته و نگاه شان سرد و ثابت می شود. و این وضع و شرایطی غیرعادی است. به همراه آن انحراف اخلاقی، میل به گریز از مردم، فرار از مجازات، احساس حقارت، احساس ناکامی و گناه برای آنان پدید می آید که هر کدام در جای خود مساله ای است که باید در جای خود رسیدگی و دشواری آن رفع گردد. گاهی اینان در شرایطی قرار می گیرند که گوئی به انجماد روانی گرفتارند، تیرگی شعور، هذیان، با خود حرف زدن، بی رغبتی به فعالیت در زندگیشان رخ می نماید و حیات مسالمت آمیزشان را زیر سوال قرار می هد.

خطرات شدیدتر:

خطر شدید بدبینی این است که فرد را وا می دارد تا واقعیات را نیکو نبینند، درکشان از واقعیت و مساله ای درست نباشد، در جریان زندگی و در مسیر آن از فرصت ها استفاده نکنند و از کاروان زندگی عقب بمانند. بسیاری از آنان این آمادگی را دارند که حال و وضع خود را به دیگران سرایت دهند و آن را شایع سازند، در آن صورت با جمعی مواجه باشیم که در زندگی بدبینی دارند و کارشان به منفی بافی یا اتخاذ مواضع غلط در این زمینه کشیده شود. بدبینی اگر ادامه یابد ممکن است به اختلال روانی منجر گردد و بسیاری از جنبه های منفی آدمی را مخفی سازد، در زندگی حال و آینده سبب بروز بسیاری از انحرافات گردد و حتی در محیط  خانواده بعدیشان  موجبات آشفتگی و ویرانی را پدید آورد. و بالاخره بدبینی ها ممکن است تدریجا از خلق به سوی خالق کشیده شوند و کم کم در سنین بعد موجبات زبان درازی و بددهنی ها را فراهم  سازند. دیده شده که برخی در سنین بزرگسالی کارشان به شک و تردید درباره خدا کشانده شده است. به عبارت دیگر بدبینی سبب  کفر آدمی شد.