شهادت رسول اکرم بر پیامبران و امت ها در قیامت

در «احتجاج» شیخ طبرسی (ره) آمده است که: امیرالمؤمنین (ع) در ضمن گفتار طویل خود که در جواب زندیقی که می گفت: اگر در قرآن اختلاف و تناقض نبود من در دین شما داخل می شدم، حضرت فرمودند: «پس در محشر پیغمبران برپا می شود و از آنها راجع به تادیه و تبلیغ رسالتی که آنها به امت هایشان داشتند پرسش می شود. و از خود امت ها نیز پرسش می شود لیکن آنان انکار می کنند؛ همچنانکه خداوند تعالی فرموده است: هر آینه حقا ما از امت هائی که پیامبران را به سوی آنها فرستادیم پرسش می کنیم، و حقا از خود پیغمبران نیز پرسش خواهیم کرد؛ امت ها می گویند: ابدا به سوی ما پیامبری که بترساند و بشارت دهد نیامده است. در این حال آن پیامبران از حضرت پیامبر اکرم گواهی بر اعمال خود نسبت به تبلیغ امت هایشان می خواهند.
رسول الله گواهی می دهد که خداوندا این رسولان راست می گویند! و این امت های منکر دروغ می گویند. و رسول الله به یکایک از این امت ها می گوید: آری به سوی شما پیامبرتان با بشارت و انذار آمد و تبلیغ رسالت خود را نمود، و خداوند بر هر کاری تواناست؛ یعنی مقتدر است که جوارح و اعضاء شما را به سخن در آورد، و آنان گواهی دهند که پیامبرانتان به سوی شما آمدند و ابلاغ مراتب رسالت خود را نمودند. و همچنین خداوند خطاب به رسول الله نموده و می فرماید: ای رسول اکرم! پس چگونه است در آن زمانی که ما از هر امت و جماعت پیامبری را به عنوان گواهی و شهادت می آوریم، و تو را نیز برای گواهی و شهادت عمل آن پیامبران می آوریم!»
در «تفسیر عیاشی» از ابی معمر سعدی آورده است که: «حضرت امیرالمؤمنین (ع) در وصف روز قیامت چنین فرموده اند که: تمام خلائق جمع می شوند در محلی که باید در آنجا جمیع افراد بشر بازپرسی شوند، و هیچکس حق سخن گفتن را ندارد مگر کسانی که خداوند به آنها اجازه دهد و سخن به راستی گویند. در آن موطن و محل، پیامبران برپا می شوند و مورد سؤال و بازپرسی قرار می گیرند؛ و این مفاد همان گفتاری است که خدا در قرآن به محمد (ع) دارد: پس چگونه است در وقتی که از هر امت و جماعتی، ما گواهی از خود آنان بیاوریم! و ای محمد ما تو را گواه بر اعمال آن گواهان بیاوریم! پس بنابراین رسول الله گواه بر پیامبران است، و پیامبران گواهان بر امت های خود می باشند.»
در کتاب «فضائل الشیعة» شیخ صدوق رضوان الله علیه وارد است که با سند متصل خود از ثمالی روایت می کند که امام صادق (ع) فرمودند: «ما گواهان بر شیعیان خود هستیم و شیعیان ما گواهان بر مردم هستند، و به واسطه ی گواهی شیعان ما سائر افراد مردم مورد رحمت و جزای خوب و یا مورد پاداش سخت و عذاب خدا قرار می گیرند.»
شهادتی که رسول الله برای انبیاء و ائمه (ع) می دهد بر اساس درجات و مقاماتی است که باید مراعات شود، چون درجه و مقام رسول الله بسیار درخشان و عالی است و مقامات پیامبران و امامان پائین تر است و امامان از امت شفاعت می کنند و به اعمال آنها شهادت می دهند. چون مردم عادی تاب مقاومت و ایستادگی در برابر آن نور جلال را بدون واسطه و حجاب ندارند، و بنابراین با لحاظ مراتب و درجات و مقامات، آن نور تنازل می کند و هر کس بهره خود را از آن می برد. و لذا از راه توسل به امام انسان می تواند به درجات و مقامات رضا و تسلیم در ذات حق برسد وگرنه تا آخر عمر حیاری و سرگردان می ماند.