رجز بن بدر جحفی

از لشگریان عمر بن سعد در کربلا و قاتل ابوبکر بن علی بن ابیطالب (ع).
نامش در تاریخ، زحر بن بدر نخعی، زجر بن بدر، زحر بن مدرالبجعی گفته اند.
روز دهم محرم سال 61 هـ.ق (عاشورا) در جنگ حسین بن علی (ع) با دشمن و لشگر عمربن سعد، پس از اینکه یارانش شهید شدند، بنی هاشم به میدان رفتند.
یکی از آنها ابوبکر فرزند علی بن ابیطالب (ع) و مادرش «لیلی»، دختر مسعود بن خالد تمیمی بود. اکثر مورخین گفته اند که او نامش عبدالله و کنیه اش ابوبکر بود.
از حسین (ع)، اجازه گرفت و به میدان رفت و جنگ سختی نمود و عده ای را کشت و رجز می خواند و می گفت: «شیخی علی ذوالفخار الاطول من هاشم الصدق الکریم المفضل و...»
تا اینکه «رجز بن بدر» او را به شهادت رساند. هرچند که در شناخت قاتل او، سخن گوناگون کرده اند.
به روایت امام محمد باقر (ع)، به ضربت نامردی از قبیله همدان به بهشت جنان رفت.
جماعتی گویند که او را «عقبه غنوی» شهید کرد.
بعضی چون مدائنی گفته: «او را در جویی کشته دیدند و معلوم نشد قاتلش چه کسی بوده است.»