انتظار ظهور منجی در دین یهود و مسیحیت

آیین یهود
یهودیان که خود را پیروان حضرت موسای کلیم (ع) می دانند نیز منتظر موعودند. در آثار دینی یهود، و اسفار تورات، و دیگر کتابهای انبیای آنان، همواره اشاره شده است. اگر به مطالب کتاب «نبوئت هیلد» (وحی کودک) استناد کنیم، به مطالب بسیاری، درباره ظهور پیامبر اکرم (ص) و به قسمتهایی از تاریخ و احوال پیامبر، و حوادث مربوط به بعثت، و پاره ای از علائم آخرالزمان، رجعت، و اشاراتی به شخصیت حضرت حجت بن الحسن المهدی (ع)، و حتی اشاراتی درباره واقعه عاشورا دست خواهیم یافت.
به هرحال، چون یهودیان، به حضرت مسیح (ع) ایمان نیاوردند، به طبع موعود آنان هنوز ظهور نکرده است. اگر در مجموع آنچه در آثار مقدس یهودی آمده است تامل شود، چهره سه موعود، در آنها ترسیم می شود:
حضرت مسیح (ع)
حضرت محمد (ع)
حضرت مهدی (ع)
با این حساب، انتظار، در یهودیت، کیفیتی ویژه می یابد. و چون این قوم، نه به حضرت مسیح (ع) و نه به حضرت محمد (ص) به هیچکدام نگرویدند، بایدمسئله موعود و انتظار، بسیار حساس و نگران باشند، و باید از اینهمه اشارات و بشارات، که در کتابها و آیات خودشان آمده است، به سادگی و غفلت نگذرند. آنان باید از دیگر منتظران، منتظرتر باشند، و بیشتر به انتظار و آمادگی برای ظهور فکر کنند، و از اینهمه ظلم و خیانت و تجاوز و انسان کشی دست بردارند، و از عواقب ظلم و ستم بترسند.
آنان دو موعود خود، مسیح (ع)، و محمد (ص) را نپذیرفتند، لیکن از دست موعود سوم رها نخواهند گشت. این است که در روایات آمده است، که جماعتی از یهودیان گرد «دجال» را می گیرند. و با ظهور مهدی، و فرود آمدن عیسی، و کشته شدن دجال، آنان نیز قتل عام می شوند، و دامنه تاریخ و دامن بشریت از وجود آن جماعت پاک می گردد.
اینک نام چند کتاب از کتابهای یهودیت و عهد عتیق، که در آنها سخنانی درباره موعود آمده است:
کتاب دانیال پیامبر
کتاب حجی (حکا) ی پیامبر
کتاب صفنیای پیامبر
کتاب اشعیای پیامبر.
همچنین در کتاب زبور حضرت داود (ع) نیز، در این باره مطالبی ذکر شده است، چنانکه «قرآن کریم»، از «زبور» و ذکر غلبه صالحان در آن، سخن گفته است: «ولقد کتبنا فی الزبور، من بعد الذکر، ان الارض یرثها عبادی الصالحون؛ و در حقيقت در زبور پس از تورات نوشتيم كه زمين را بندگان شايسته ما به ارث خواهند برد.» (انبیاء/ 105)
البته بشارتهای مذکور، در آثار مقدس یهود، همه و همه، درست است، پاره ای تحقیق یافته است و پاره ای تحقیق خواهد یافت. لیکن آنان حق را نپذیرفتند، نه از زبان حضرت مسیح (ع)، و نه از زبان حضرت محمد (ص) (با اینکه بشارت آمدن این دو پیامبر بزرگ، در کتابهای خود یهود، آمده است) اما از زبان شمشیر مهدی خواهند پذیرفت. امید داریم، پیش از آن نیز، فرزندان رشید اسلام بتوانند مزد اینهمه قتل و خیانت، و فساد و جنایت، و پستی و رذالت را کف دست رده جانی و فاسد و ظالم این قوم... بگذارند.
در هر حال، چه یهود حقپوش بپذیرد و چه نپذیرد، پس از حضرت موسی (ع)، حضرت عیسی (ع) آمد، و او دین موسی را نسخ کرد. اکنون دین یهود، دین منسوخ و شریعت باطله است. و پس از حضرت عیسی (ع)، حضرت محمدبن عبدالله (ص)، پیامبر اکرم ما ظهور کرد. (پیامبری که عیسای مسیح (ع) نیز آمدن او را بشارت داده بود) و دین مسیح را نسخ کرد.
اکنون دین مسیح، دین منسوخ و شریعت باطله است. و از هنگام طلوع اسلام، تا کنون، و تا دامنه قیامت، تنها دین آسمانی موجود در روی زمین، دینی که مبتنی بر وحی و پیامبری است، دین مقدس اسلام است. و کتاب خدا، در میان خلق همواره، قرآن است. و موعود، اکنون، مهدی است، و بشارتها و اشارتهایی که از پیامبران و دیگر بزرگان سلف رسیده است، در حق مهدی (ع) صادق است، و به او ظهور او ناظر است، و اوست مصداق واقی آنها همه.

آیین مسیحیت
در آیین مسیحیت، و کتابهای مقدس این آیین نیز، بشارتهای بیشتر و روشنتری، درباره موعود آخرالزمان، رسیده است. و علت آن، یکی قرب زمان است، زیرا با ظهور حضرت مسیح (ع) زمان در مقیاس کلی، به ظهور حضرت مهدی (ع) نزدیکتر شده است. علت دیگر، تحریف کمتری است که در این آثار پدید آمده است. و این نیز از جهتی به زمان مربوط می شود، زیرا از دوره نزول و صدور آثار مقدس یهود، زمان بسیار بیشتری می گذرد، تا دوره نزول و صدور آثار مقدس مسیحیت. این امر باعث شده است، تا دست تحریف و پوشیده داری، در این آثار به اندازه آثار یهود فرصت کار نیابد، اگرچه علمای مسیحی نیز، در این باره کوشش بسیار کردند و در تایید یارد انجیلها، به این مسائل نیز توجه داشتند. و «انجیل برنابا» را کمتر تایید می کردند.
به هر حال، در آثار دینی مسیحیت نیز، این بشارتها آمده است. در اینجا، به چند کتاب، که درآنها بشارتها و اشارتهایی درباره ظهور آخرالزمان آمده است، اشاراتی می کنیم:
انجیل متی
انجیل لوقا
انجیل مرقس
انجیل برنابا
مکاشفات یوحنا.
و به دلیل همین حضور در فرهنگهای گوناگون و در عقاید و کتابهای امتها و ملتهاست، که در یکی از زیارتهای حضرت حجت بن الحسن (ع)، چنین آمده است: «ااسلام علی مهدی الامم، و جامع الکلم؛ سلام بر مهدی، که امتها از او سخن گفته اند، همو که همه اقوام و افکار را متحد می کند، و زیر یک پرچم گرد می آورد.»