دوربین عکاسی

عکسبرداری، یکی از اختراعات بزرگ قرن اخیر، می باشد. دوربین عکاسی، تا با صورتی روبرو شود، عکسی از آن برمی دارد، و در فیلم یا شیشه یا کاغذ منتقلش می کند. صنعت عکسبرداری، هنوز ناقص می باشد و نقصهائی دارد. فیلم عکاسی، قابلیت انطباق بیشتر از یک صورت را ندارد و صورت دوم را نمی تواند قبول کند. پس برای انطباق صورت در فیلم، بایستی آن را در تاریکی نگهداری کرد و در داروی اثبات جای داد. اگر فیلم نوری ببیند، عکس از میان می رود، اگر داروی اثبات نباشد، صورت در فیلم ثابت نمی ماند.
این عکسبرداری، اختصاص به دیدنی ها دارد. آن هم نه همه دیدنیها، از چشیدنیها، بوئیدنیها و بقیه خواص اشیاء، عکس برنمی دارد. فیلم عکسبرداری تمام می شود و احتیاج به تجدید فیلم دارد. ولی من دستگاه عکسبرداریی سراغ دارم که تازه ساخته نشده و از آغاز پیدایش بشر بوده و پس از این هم خواهد بود. فیلم این دستگاه، میلیونها صورت پشت سر هم قبول می کند و همه آنها را بدون احتیاج به داروی اثبات، نگاهداری می کند به طوری که شما هر وقت، هر صورتی را بخواهید، به شما تقدیم می کند. صورتها را با یکدیگر، مخلوط نمی کند. از همه خواص اشیاء عکس برمی دارد و اختصاص به عکس برداشتن از دیدنیها ندارد. فیلم این دستگاه تمام نمی شود. پس احتیاج به تجدید فیلم ندارد. نیاز به تاریکی ندارد. از شنیدنی ها عکس برمی دارد. از بوئیدنی ها، عکس برمی دارد. از چشیدنی ها عکس برمی دارد. از دانشهای نادیدنی، عکس بر می دارد. از همه چیز عکس بر می دارد.
آیا می خواهید این دستگاه دقیق و کامل عکسبرداری را به شما نشان بدهم؟ به خودتان نگاه کنید. چون این دستگاه در خود شما موجود است. این دستگاه نیروی حافظه شما است. آیا ساخت چنین دستگاهی نشانه عظمت دانش و توانائی سازنده آن نمی باشد؟ آری سازنده کیست؟ او...