ابزار دفاعی حیوانات

هیچ تاکنون توجه کرده اید که جانوران زهرآگین از نظر قدرت و توانائی ضعیف هستند، هیچ یک از آنها در زمره جانوران قوی و نیرومند قرار ندارند. عقربها، رطیلها، مارهای زهری و سمی نیروی شیر ژیان را ندارند، قدرت پیل دمان را ندارند، زورمندی ببر بیان را ندارند. رطیل قدرت پیل دمان را ندارد، زورمندی ببر بیان را ندارد. رطیل قدرت بر پرواز ندارد، جست و خیز آهوی صحرا را هم ندارد. نیش رطیل، زور خرطوم فیل را ندارد. کژدم، جنگجوئی گربه وحشی را ندارد، بال و پر کبوتر را نیز ندارد.
چرا جانوران زهرآگین چنین شدند؟ چرا فاقد قدرتهای جانوران دیگر گردیدند؟ اگر گزندگان، واجد قدرتهای جانوران دیگر بودند، چه می شد؟ اگر عقرب قدرت پیل را داشت، اگر پرواز شاهین را داشت، اگر جست و خیز سگ شکاری را داشت، چه می شد؟ اگر مارهای سمی، چارپا بودند و مانند رخش می دویدند، چه می شد؟ اگر بال و پر عقاب را داشتند، چه می شد؟ بالاتر برویم. اگر پرندگان نیرومند زهرآگین بودند، چه می شد؟ در میان پرندگان، تنها زنبور است که زهر دارد، آنهم در قدرت و در پرواز بسیار ضعیف و ناتوان است. حتی قدرت بر پرواز مگس هم، ندارد. می خواهید بدانید چه می شد؟ جانداری، روی زمین، زنده نمی ماند. همگی جانداران مسموم می شدند و می مردند و اگر می ماندند تلخترین زندگیها را داشتند و آسایش برای ایشان، خواب و خیال بود. چرا؟ چون انسانها و حیوانها، در برابر حمله گزندگان نیرومند، قدرت مقاومت نداشتند. در آن صورت، انسان بدبخت، جز گریز از چنگ گزندگان، و محفوظ نگاهداشتن خود از این خطر عظیم، کاری نداشت.
پس ناتوانی جانوران زهر آگین، در دستگاه آفرینش، مهری است بر جانداران. آیا آن قدرت را به آن گروه دادن و به این گروه ندادن، نشانه حکومت عقل و علم دستگاه آفرینش نمی باشد؟ آری. دستگاهی که همه چیز آن، حساب شده می باشد، پدیده هایش همگی مطالعه شده می باشد. غفلت در این دستگاه راه ندارد. فرزانه ای بزرگ، توانا، بینا، مهربان، پدید آورنده آن و نگهبان آن است. به جانوران سمی که زهر داده شده، برای دفاع آنها از خویش می باشد. پدید آمدن سم، برای آن است که وجود سم در جهان طبیعت مورد نیاز است. فرزانه بزرگ، این دو نکته و صدها نکته دیگر را در نظر گرفته و به اندازه احتیاج جانور برای دفاع، به وی ارزانی داشته، به اندازه نیاز جهان طبیعت به مواد سمی، جانوران زهر آگین را آفریده است، نه بیشتر و نه کمتر. کوچکترین دقت و مطالعه در کتاب آفرینش، می رساند که دقیقترین کنترلها، در این دستگاه برقرار است. کنترلی که خالی از خشونت و آکنده از مهربانی می باشد و این خود از معجزات دستگاه آفرینش است که کنترل آن، سرتاپا مهر است، سرتاپا لطف است، هرگز با خشونت، با زمختی سروکار ندارد. زهی بزرگی! زهی غفلت! زهی جلالت!