همدلی و همدردی، شرط مسلمانی

توجه داشته باشید این حسابها و کمک کردن ها و حساب بازکردنها به این نظر نیست که پول چقدر جمع می شود، مسلم است همه ما ایرانیها اگر بخواهیم همه پولهایمان را روی هم بریزیم، شاید بقدر پول دو تا یهودی که در امریکا نشسته اند و پول دنیا را از راه ربا و دزدی ثروت دنیا می برند نشود، ولی حساب این است که مسلمان، شرط مسلمانیش همدردی است، شرط مسلمانیش همدلی است. تمثیلی ذکر می کنند که: در وقتی که ~ابراهیم علیه السلام~ را به آتش انداختند، یکی از مرغان هوا، بلبل یا مرغ دیگری، آمده بود در صحرای آتشی که ابراهیم را در آن انداخته بودند می رفت و دهانش را پر از آب می کرد و می ریخت برای اینکه آتش را به نفع ابراهیم سرد کند به او گفتند: ای حیوان! این آب دهان تو در مقابل این همه آتش چه ارزشی دارد؟ گفت من فقط به این وسیله می توانم عقیده و ایمان و علاقه و وابستگی خودم را به ابراهیم ابراز کنم.
شما اگر یک تومان در این راه بدهید، آن که ارزش دارد احساسات شماست، نماینده مسلمانی شماست، پیوند خودتان را به این وسیله با امام حسین (ع) روشن کرده اید. عرض کردم امروز روز پیوند با شهیدان است اگر بنا شود ما در موقعش که می شود از شهیدان بگسلیم، ولی بعد همیشه بنشینیم و امری را که نشدنی است بگوئیم: «السلام علیک یا اباعبدالله، یا لیتنا کنا معک فنفوز فوزا عظیما؛ سلام بر تو یا اباعبدالله، ای کاش با تو بودیم تا به رستگاری بزرگ نائل می شدیم»، حسین بن علی (ع) می گوید کربلا که یک روز نیست، همیشه است .