خفاش در کلام امام علی (ع)

زیبایی خلقت پروردگار
«قال علی (ع): و من لطائف صنعته، و عجائب خلقته، ما أرانا من غوامض الحکمة فی هذه الخفافیش؛ حضرت علی (ع) فرمودند: از زیبایی های صفت پروردگار و شگفتی های آفرینش او، همان اسرار پیچیده حکیمانه در آفریدن خفاشان است» (نهج البلاغه، 155).

کسب روزی
«قال علی (ع): فهی مسدلة الجفون بالنهار علی حداقها، و جاعلة اللیل سراجا تستدل به فی التماس ارزاقها، فلا یرد أبصارها إسداف ظلمته؛ حضرت علی (ع) فرمودند: پس خفاشان در روز پلک ها را بر سیاهی دیده ها اندازد و شب را چونان چراغی برمی گزینند که در پرتو تاریکی آن، روزی خود را جستجو می کنند و سیاهی شب دیده های او را نمی بندد و به خاطر تاریکی زیاد، از حرکت و تلاش باز نمی ماند» (نهج البلاغه، 155).

خفاش را بهتر بشناسیم
«قال علی (ع): فسبحان من جعل اللیل لها نهارا و معاشا، والنهار سکنا و قرارا! و جعل لها أجنحة من لحمها تعرج بها عندالحاجة إلی الطیران، کانها شظایا الآذان، غیر ذوات ریش و لا قصب، الا أنک تری مواضع العروق بینة أعلاما. لها جناحان لما یرقا فینشقا، و لم یغلظا فیثقلا. تطیر و ولدها لاصق بها لاجیء إلیها، یقع إذا وقعت، و یرتفع إذا ارتفعت، لایفارقها حتی تشتد أرکانه، و یحملها للنهوض جناحه، و یعرف مذاهب عیشه و مصالح نفسه؛ حضرت علی (ع): پاک و منزه است خدایی که شب را برای خفاشان چونان روز روشن و مایه به دست آوردن روزی قرار داد، و روز را چونان شب تار مایه آرامش و استراحت آنها انتخاب فرمود و بالهایی از گوشت برای پرواز آنها آفرید تا به هنگام نیاز به پرواز از آن استفاده کنند، این بالها چونان لاله های گوشند، بدون پر و رگ های اصلی اما جای رگ ها و نشانه های آن را به خوبی مشاهده خواهی کرد. برای شب پره ها دو بال قرار داد، نه آنقدر نازک که در هم بشکند و نه چندان محکم که سنگینی کند؛ پرواز می کند در حالی که فرزندانشان به آنها چسبیده و به مادر پناه برده اند، اگر فرود آیند با مادر فرود می آیند، و اگر بالا روند با مادر اوج می گیرند، از مادرانشان جدا نمی شوند تا آن هنگام که اندام جوجه نیرومند و بالها قدرت پرواز کردن پیدا کند و بداند که راه زندگی کردن کدام است؟ و مصالح خویش را بشناسد» (نهج البلاغه، 155).