فعالیت اجتماعی زنان

در اوضاع و احوال تجددمآبی بی منطق حاضر جز در دهات و در میان افراد سخت متدین که اصول اسلامی را رعایت می‏ کنند زنی پیدا نمی‏ کنید که نیروی او واقعا صرف فعالیت های مفید اجتماعی یا فرهنگی یا اقتصادی بشود. آری یک نوع فعالیت اقتصادی رائج شده است که باید آنرا ثمره بی حجابی‏ دانست و آن این است که بنکدار به جای اینکه بکوشد جنس بهتر و مرغوب تر برای مشتریان خود تهیه کند، یک مانکن را به عنوان فروشنده می‏ آورد، نیروی زنانگی و سرمایه عصمت و عفاف او را استخدام می‏ کند و وسیله پول در آوردن و خالی کردن جیب ها قرار می ‏دهد. یک فروشنده باید کالا را همانطوری‏ که هست به مشتری ارائه دهد ولی یک دختر خوشگل فروشنده با ادا و اطوار و ژست های زنانه و در معرض قرار دادن جاذبه جنسی خود مشتری را جلب می‏ کند. بسیاری از افراد که اصلا مشتری نیستند برای اینکه چند دقیقه با او حرف‏ بزنند یک چیزی هم می‏ خرند. آیا این فعالیت اجتماعی است؟ آیا این تجارت است یا کلاهبرداری و رذالت؟ می‏ گویند زن را توی کیسه سیاه نپیچید.
ما نمی‏ گوئیم زن خود را در کیسه سیاه بپیچید ولی آیا باید طوری لباس‏ بپوشد و در اجتماع عمومی ظاهر شود که برجستگی پستانهایش را هم به مردان‏ شهوتران و چشم چران نشان بدهد و از آنطور که هست بهتر و جاذب تر برای‏ آنها جلوه دهد؟ از وسائل مصنوعی در زیر لباس استفاده کند تا چاقی و زیبائی مصنوعی را هم برای فریفتن و دل ربودن مردان بیگانه به مدد بگیرد؟ این مدها و لباس های تحریک آمیز برای چه به وجود آمده است؟ آیا برای‏ این است که بانوان آن لباس ها را برای همسرانشان بپوشند؟! این کفش های‏ پاشنه بلند برای چیست؟ جز برای این است که حرکات ماهیچه‏ های کفل را به دیگران نشان دهد؟ آیا لباسهائی که نازک کاری ‏ها و برجستگی های بدن را نشان می ‏دهد جز برای تهییج مردان و برای صیادی است؟
عملا غالب خانم هائی که از این نوع کفش ها و لباس ها و آرایش ها استفاده‏ می‏ کنند، تنها مردی را که در نظر نمی‏ گیرند شوهران خودشان است. زن می‏ تواند در میان زنان و در میان محارم خود از هر نوع لباس و آرایشی‏ استفاده کند اما متأسفانه تقلید از زنان غربی برای هدف و منظور دیگری‏ است. غریزه خود آرائی و شکارچی گری در زن غریزه عجیبی است. وای اگر مردان هم‏ به آن دامن بزنند و مدسازان و طراحان نواقص کار آنان را برطرف کنند و مصلحین اجتماع! هم تشویق کنند.
اگر دختران در اجتماعات عمومی لباس ساده بپوشند، کفش ساده به پا کنند، با چادر یا با پالتو و روسری کامل به مدرسه و دانشگاه بروند، آیا در چنین شرایطی بهتر درس می‏ خوانند یا با وضعی که مشاهده می‏ کنیم؟ اصولا اگر التذاذهای جنسی و منظورهای شهوانی در کار نیست چه اصراری است که‏ بیرون رفتن زن به این شکل باشد؟ چرا اصرار می ‏ورزند که دبیرستان های مختلط به وجود آورند؟ من شنیده ‏ام در پاکستان معمول بوده است، نمی‏ دانم الآن هم معمول هست یا نه، که در کلاس های دانشگاه بخش پسران و دختران به وسیله پرده ‏ای از یکدیگر جدا باشد و فقط استادی که پشت تریبون قرار می ‏گیرد مشرف بر هر دو باشد. آیا بدین طریق درس‏ خواندن چه اشکالی دارد؟