ابن اثیر

نام اصلی او "ابوالحسن علی بن ابی الکرم محمد" که در جمادی الاول سال (555 هجری) قمری متولد شد. لقب او "عزالدین" و مشهور به ابن اثیر جزری است. او مورخ ادیب و محدث اهل تسنن می باشد. اوایل کودکی را با آموزش قرآن شروع کرد و در جوانی در شهرهای موصل، شام و بغداد، نزد اساتیدی چون ابن ریان، ابوحفص عمربن طبرزد بغدادی و دیگر اساتید دانش آموخت. او اساتید خود را در کتاب «الکامل» معرفی کرده است. "یاقوت حموی" یکی از شخصیت های بزرگ اهل تسنن برای او ارزش والایی قائل بود و قبل از مرگش، طبق وصیتی، کتاب های خود را به "ابن اثیر" واگذار کرد تا او آنها را به کتابخانه مورد نظرش برساند و تحویل دهد. البته ابن اثیر این تعهد را پذیرفت ولی به آن عمل نکرد.
ابن خلکان هم یکی دیگر از بزرگان اهل تسنن هم بسیار او را ستوده و بعد از ملاقاتی که در سال 626 هجری قمری با او در حلب داشت، گفت: ابن اثیر حافظ حدیث بود، تاریخ را از بر داشت و انساب عرب را به خوبی می دانست و به اخبار عرب واقف بود. ابن اثیر مورد احترام نویسندگان زیادی بود که از آثار او بهره های زیادی بردند. مثلا ابن جوزی از او به عنوان استاد یاد کرده همین طور "ابن کثیر و ابن حنبلی". آثاری که از او به جای مانده عموما درباره تاریخ است. خودش در مقدمه کتاب «الکامل» می گوید: من همیشه تمایلی به خواندن کتاب های تاریخی و دانستن تجارب گذشتگان داشتم و سرانجام در سال 632 هجری قمری در موصل از دنیا رفت.

آثار او:
1- اسدالغابه فی معرفة الصحابه
2- الکامل فی التاریخ
3- اللباب فی تهذیب الانساب
4- التاریخ الباهر فی الدولة اتابکیه