ستایش امام شافعی از علو مقام امیرالمؤمنین علیه السلام
مکارم اخلاق و معالی درجات و مقامات روحی أمیرالمؤمنین بوده است، که او را امام بشریت کرده است. او وصی رسول الله است و درباره رسول الله آمده است: «و إنک لعلی' خلق عظیم؛ ». (قلم/ 4)
چه خوب امام شافعی بنا به نقل «ینابیع المودة» سروده است:
قیل لی قل فی علی مدحا *** ذکره یخمد نارا مؤصده
قلت لا اقدم فی مدح امری *** ضل ذواللب إلی أن عبده
و النبی المصطفی قال لنا *** لیلة المعراج لما صعده
وضع الله بظهری یده *** فأحس القلب أن قد برده
و علی واضع أقدامه *** فی محل وضع الله یده
1 ـ به من گفته شده است که درباره علی بن أبی‌طالب مدحی بگو که یاد نمودن از آن مدح، آتشی را که از هر طرف احاطه کرده است ساکن و خاموش نماید.
2 ـ من گفتم من هیچگاه در توان خود نمی‌بینم که مدح کسی را بگویم که عقلاء درباره او چنان گمراه شدند تا سرحدی که او را معبود خود دانسته و به پرستش او قیام کردند.
3 ـ و پیامبر اسلام حضرت مصطفی (ص) به ما چنین فرمود: در شب معراج که به آسمانها بالا رفتم
4 ـ خداوند دست خود را در کتف من گذارد، بطوریکه دل من احساس خنکی و طراوت از دست خدا می‌نمود.
5 ـ و علی مرتضی پاهای خود را گذارده است در همان محلی که خداوند دست خود را قرار داده بود.
منابع :
سید محمدحسین حسینی طهرانی- معادشناسی- ج4 صفحه 163-164