روایات وارده در شفاعت رسول اکرم

علی بن ابراهیم قمی در تفسیر خود، در ذیل آیه شریفه: «و لا تنفع الشفـ'عة عنده و إلا لمن أذن له» گفته است که هیچ یک از انبیاء و فرستادگان خدا در روز قیامت شفاعت نمی کنند تا زمانی که خداوند به آنها اذن در شفاعت را بدهد، مگر پیامبر اکرم (ص)؛ زیرا که خداوند به او اذن شفاعت را قبل از روز قیامت داده است و شفاعت برای او و برای امامان از اولاد او ثابت است و پس از آن برای پیغمبران (ع) و گوید: روایت کرد برای من پدرم از ابن أبی عمیر از معاویه بن عمار از ابوالعباس مکبر که او گفت: یکی از غلامان زوجه حضرت سجاد: علی بن الحسین (ع) وارد شد بر امام باقر (ع)، که نام آن غلام، ابو أیمن بود و گفت: ای ابا جعفر! شما مردم را می فریبید و به غرور در می آورید و هی می گوئید: شفاعا محمد، شفاعا محمد!
حضرت امام محمد باقر (ع) در غضب شدند به طوری که آثار غضب در سیمایشان مشهود شد و سپس گفتند: «ویحک یا أبا أیمن! أغرک أن عف بطنک و فرجک؟! أما لو رأیت أفزاع القیامة، لقد احتجت إلی شفاعة محمد! ویلک! فهل یشفع إلا لمن وجبت له النار؛ وای بر تو ای ابو أیمن! آیا همین قدر که شکم خود و فرج خود را عفیف نگاه داشتی، در غرور افتادی که از شفاعت بی نیازی! سوگند به خدا که اگر هول ها و ترسناک های روز قیامت را ببینی، هر آینه تو به شفاعت محمد محتاج خواهی بود! وای بر تو مگر او شفاعت می کند، غیر کسانی را که آتش بر آنها لازم شده است» و سپس گفتند: «ما من أحد من الاولین و الاخرین إلا و هو محتاج إلی شفاعة محمد یوم القیمة؛ هیچیک از پیشینیان و هیچیک از پسینیان نیست، مگر آنکه او نیازمند به شفاعت محمد در روز قیامت است» و پس از آن گفتند: «رسول خدا اذن در شفاعت دارند در امتشان و از برای ما شفاعت است در شیعیان ما و از برای شیعیان ما شفاعت است در اهالی خودشان و از برای هر یک از مؤمنین شفاعت است به قدر تعداد افراد قبیله ربیعه و مضر؛ مؤمن حق شفاعت دارد حتی برای خدمتگزار خود، می گوید: ای پروردگار من این خدمتگزار حق خدمت دارد و مرا از گرما و سرما حفظ می کرد».
علی بن إبراهیم در تفسیرش از امام صادق (ع) آورده است که: «قال: قال رسول الله صلی الله علیه وءاله: لو قمت المقام المحمود لشفعت فی أبی و أمی و عمی و أخ کان لی فی الجاهلیة؛ رسول الله (ص) گفتند: اگر من در مقام محمود قرار بگیرم، هر آینه درباره پدرم و مادرم و عمویم شفاعت می کنم و درباره برادری که در جاهلیت برای من بود شفاعت میک نم» (تفسیر قمی، طبع سنگی ص387 و از طبع حروفی نجف ج2، ص25) و همین مضمون از روایت را از محمد بن حکیم از حضرت صادق (ع) در «تفسیر عیاشی» آورده است (تفسیر عیاشی ج2، ص313) و از صفوان از حضرت صادق (ع) آورده است که: «رسول خدا (ص) فرمود: من از پروردگارم می خواهم که چهار نفر را ببخشد: آمنه دختر وهب و عبدالله پسر عبدالمطلب و ابوطالب و مردی که روابط برادری بین من و او بود و از من خواست که من از پروردگار خود بخواهم که او را به من ببخشد.»