نظر قرآن درباره باطل

نظر قرآن درباره باطل در چند نکته خلاصه می شود:
1- باطل اصالتی در جهان ندارد، بلکه به طفیل حق پیدا می شود.
2- به همین دلیل که اصالت ندارد دوام هم ندارد، آنچه که دوام دارد حق است.
3- در عین اینکه اصالت ندارد و دوام و استمرار هم ندارد، یک گسترش ظاهری چشم گیر دارد که اگر چشم حقیقت بین نباشد، انسان اصالت را به باطل می دهد و فکر می کند حق چیز کوچکی است در مقابل باطل. و این نکته بسیار قابل اهمیت است که با وجودی که باطل یک امر طفیلی و غیر اصیل بیش نیست و به خاطر طفیلی بودن و غیر اصیل بودنش مثل کف فانی می گردد، در عین حال هنگامی که ظاهر می شود آن چنان ابعاد ظاهری گسترده ای دارد و به شکل چشم گیری پیدا می شود که انسان اگر عمیق ننگرد می گوید حق کو؟ هر چه هست باطل است.
و این همان اشتباهی است که اغلب برای افراد رخ می دهد و از آنجا که دیدشان عمیق نیست می گویند: اگر حقی هم در جهان پدید آمده است مثل یک برقی بوده که پس از مدتی کوتاه خاموش گشته است و غیر آن هرچه هست در جهان باطل حکومت می کند.
غافل از اینکه آنچه که اصالت دارد حق است و باطل نیروی خود را از حق گرفته است و طفیل اوست ولی روی حق را پوشانیده است. مثل کفی که روی آب را پوشانیده است.