عبادت در اصطلاح قرآن مفهوم گسترده ای دارد. یک درجه که عالیترین درجه است، این است که انسان در مقابل چیزی سجده کند.
ولی از آن مرحله که بگذریم، قرآن هر اطاعتی را عبادت می شمارد و لذا می فرماید: «افرأیت من اتخذ الهه هواه؛ آیا دیدی آن انسانی که هوای نفس خود را معبود و رب خودش قرار داده است» (جاثیه/ 23) و گویا این اصطلاح خودپرستی از قرآن اتخاذ شده است و بدیهی است که خودپرستی بدین معنا نیست که انسان خویشتن را طبق معمول سجده کند، بلکه منظور اطاعت و پیروی است.