سعید (سعد) بن عبدالله حنفی

شهید نماز
از هواداران سرسخت اهل بیت پیامبر بود! و از قبیله ی «بنی حنیفه بن لجیم»، از شاخه های طایفه بنی بکربن وائل و از اعراب عدنانی. او به شهید نماز مشهور است. سعید از افراد سرشناس کوفه بود و بسیار عابد و زاهد و شجاع و جنگجو. در قیام امام حسین (ع) نقش بسیار حساس و مهمی داشت. زمانی که خبر هلاکت معاویه به کوفه رسید، مبارزات انقلابی اش را شروع کرد. از اقدام های اولیه اش ارسال نامه های شیعیان بود که این نامه ها را به همراه "هانی بن هانی" خدمت امام حسین بن علی (ع) برد و از آن طرف، پاسخ امام را برای کوفیان آورد. هنگام ورود مسلم بن عقیل به کوفه، سعید از نخستین کسانی بود که از او استقبال نمود و در منزل مختار ثقفی با مسلم بیعت کرد و پس از آن در جریان نهضت مسلم، بسیار پرشور و فعال عمل کرد و نامه ی مسلم را برای امام حسین (ع) از کوفه به مکه برد و همان جا در کنار امام ماند تا زمانی که امام از مکه بیرون رفت و به کربلا رسید.
در کربلا، در شب عاشورا، آن موقع که امام حسین (ع) اصحاب خود را جمع کرد و به آنها گفت «هر کدام از شما که می خواهید، می توانید از تاریکی شب استفاده کنید و دنبال کارتان بروید زیرا این مردم با من کار دارند.» سعیدبن عبدالله جزو نخستین افرادی بود که برخاست و به امام خود عرض کرد که «ای پسر رسول خدا! به خدا قسم که ما دست از یاری تو برنمی داریم تا پروردگار عالم بداند که در نبودن رسولش، حق او و نسلش را به جا آوردیم. به خدا سوگند اگر من کشته شوم و سپس زنده گردم و هفتاد مرتبه مرا بسوزانند و خاکسترم را بر باد دهند، دست از یاری تو برنمی دارم. چگونه جنگ نکنم در حالی که کشته شدنم به کرامت ابدی می انجامد؟!»
روز عاشورا نیز بعد از اذان ظهر، آن زمان که امام حسین (ع) خواست نماز ظهر بخواند، سعید با زهیر بن قین مقابل امام ایستادند و تیراندازان لشگر عمر سعد آنقدر تیراندازی کرده و به آنان تیر انداختند، اما سعید برای جلوگیری از اصابت تیرها به امامش، از هر سو خود را سپر کرد و آن قدر تیر خورد تا همین که نماز امام تمام شد، بر زمین افتاد و در همان حال گفت: «خدایا! لعنت کن این جماعت را همان گونه که قوم عاد و ثمود را لعنت کردی. ای پروردگار من، سلام مرا به پیامبرت برسان و درد جانکاه این زخم ها را به او ابلاغ کن زیرا من در این کار قصد یاری فرزندان پیغمبرت را داشته ام.» آنگاه چشمانش بسته شد و به شهادت رسید. مقتل نویسان می نویسند غیر از زخم شمشیر و نیزه، 13 تیر در بدنش بود.