دنیا از نظر رسول اکرم

دنیا خانه کشت کردن و تخم‏ پاشیدن است و آخرت خانه بهره برداری و درو کردن. در آخرت، عمل نیست‏، مقدمه نیست، هر چه هست محصول و نتیجه است، مانند روزی است که‏ نتیجه امتحانات دانش آموزان اعلام می‏گردد. اگر دانش آموزی در وقت‏ امتحان اعلام کند که به من مهلت درس خواندن بدهید و یا در وقت اعلام‏ نتیجه تقاضا کند که اکنون از من بپرسید تا جواب دهم، پاسخی که دریافت می‏ دارد این است که وقت‏ امتحان گذشته و اکنون وقت نمره دادن است. انبیاء که فریاد می‏کنند: ای‏ مردم به عمل صالح بپردازید و ذخیره ‏ای برای خانه واپسین خویش تهیه کنید برای این است که زمان عمل محدود است. چه زیباست جمله‏ ای که پیامبر اکرم (ص) در این‏ باره فرموده است: «الدنیا مزرعة الاخره؛ دنیا کشتگاه آخرت است». در این حدیث، مجموع دوره وجود انسان به دوره سال تشبیه شده و هر یک‏ از دنیا و آخرت به یکی از دو فصل سال تشبیه شده است، دنیا فصل کشت‏ کردن، و آخرت فصل محصول برداشتن است.
و به راستى اگر شناخت درستى از وضع دنیا و آخرت و چگونگى این دو زندگى داشته باشیم، مى دانیم که این یکى در مقابل آن به قدرى محدود و ناچیز است که به حساب نمى آید. در حدیثى که از پیامبر در این زمینه نقل شده است مى خوانیم: «و الله ما الدنیا فى الاخرة الا لما یجعل احدکم اصبعه فى الیم ثم یرفعها فلینظر بم ترجع؛ به خدا سوگند دنیا در برابر آخرت مثل این است که یکى از شما انگشت خود را در دریا بزند و سپس بردارد و بنگرد چه مقدار از آب دریا را با آن برداشته است؟!» در حدیث دیگری از پیغمبر گرامى (ص) نقل شده که فرمود: «لو وزنت الدنیا عند الله جناح بعوضة ما سقى الکافر منها شربة ماء؛ اگر دنیا به اندازه بال مگسى نزد خدا وزن داشت، خداوند به کافر حتى یک شربت آب نمى نوشانید».
یک زمانی از پیامبر (ص) فاصله دنیا و آخرت را سؤال مى کنند و مى گویند: «کم ما بین الدنیا و الاخرة؟» در پاسخ مى فرماید: «غمضة عین؛ یک چشم بر هم زدن!» سپس مى گوید: خداوند فرموده «کانهم یوم یرون ما یوعدون لم یلبثوا الا ساعة من نهار؛ که گوئى فقط ساعتى از یک روز در دنیا توقف داشتند، این ابلاغى است براى همگان، آیا جز قوم فاسق هلاک مى شوند؟» (احقاف/ 35). این نشان مى دهد که تعبیر به ساعت نه به معنى مقدار ساعت معمولى است، بلکه اشاره به زمان کم و کوتاه است.