سید عبدالله شبر (علوی حسینی موسوی)

سید عبدالله (علوی حسینی موسوی) از علمای برجسته شیعه در قرن سیزدهم هجری و از محدثین موثق امامیه، عالم و مفسر تفسیر شبر و معروف به "شبر" می باشد. پدرش سید محمدرضا شبر کاظمی از علمای زمان بود که تفسیر بر قرآن نوشته است. سید عبدالله در سال 1188 هـ ق، در نجف اشرف در یک خانواده علمی و مذهبی بدنیا آمد. از همان نوجوانی به تحصیل علم مشغول و با جدیت در انجام وظائف دینی و علوم همت زیادی بکار برد. به همراه پدرش به کاظمین رفت و آنجا در خدمت پدر و عالم بزرگ "سید محسن اعرجی" تلمذ کرد تا اینکه در علوم دینی متبحر و به مقام بالایی رسید.

صفات اخلاقی ویژه:
او بسیار عابد و زاهد و با تقوا بود. اخلاق و اوصاف حمیده و پسندیده ای داشت. در انجام اطلاعات و عبادات دینی مانند زیارات ائمه، نوافل، زیارت برادران دینی خود و برآوردن حوائج مسلمین، بسیار زحمت می کشید و تلاش می کرد و ممارست می نمود. سید عبدالله با اینکه تمام اوقات خودش را به این امور می گذراند، ولی در بیشتر علوم دینی از فقه و حدیث و تفسیر و لغت و کلام و اصول و غیره...عالم و متبحر و مدرس شد. آثار علمی و تألیفات بسیاری در این علوم داشت بطوریکه در سرعت و جودت تألیف بی نظیر و در آن زمان به مجلسی دوم مشهور شد و بیش از هفتاد عنوان اثر، از خود به جا گذاشت. آنطور که حکایت کرده اند، کثرت تألیفات این سید بزرگوار بر اثر عنایت حضرت موسی الکاظم (ع)، امام هفتم شیعیان بوده است که در خواب به او قلمی مرحمت کرده و امر به نوشتن می کنند که بنویس!! سید می گوید بعد از آن هر چه می نویسم، از میمنت همان قلم مبارک است. سید عبدالله شبر، معاصر با شیخ جعفر کاشف الغطاء و میرزای قمی است و از این دو عالم و صاحب ریاض و میرزا مهدی شهرستانی و دیگر بزرگان آن زمان، اجازه داشته است.

شاگردان:
علمای بزرگی از جمله: شیخ احمد بلاغی، شیخ محمد اسماعیل خالصی، سید هاشم اعرجی، شیخ جعفر جبلی، شیخ اسماعیل و شیخ مهدی فرزندان شیخ اسدالله دزفولی کاظمی، سید علی عاملی، برخی از شاگردان این مرد هستند. وی در سال 1242 هـ ق، در شهر کاظمین (عراق) در سن 54 سالگی از دنیا رفت و در کنار پدرش، در رواق مطهر کاظمین، مدفون است.

تألیفات شبر:
نوشته ها و تألیفات او بسیار است که ما در اینجا برخی را ذکر می کنیم:
1- تفسیر قرآن یا تفسیرهای سه گانه شبر. با نام «صفوة التفاسیر» و «الجواهرالثمین» ذکر شده و برخی نیز سه فقره تفسیر بنام «الکبیر، الوسیط، الوجیز» گفته اند که همان صفوة التفاسیر، تفسیر الکبیر است و «وسیط» جوهر ثمین و یا برعکس!!
2- الاربعون حدیثا
3- اسرار العبادات
4- الاصول الاصلیه و القواعد المستبظه من الایات و ...
5- البرهان المبین فی فتح ابواب علوم الائمه المعصومین، که سی هزار بیت می باشد
6- جامع المعارف: در اخبار که احادیث فقه و اصولین را از کتب اربعه جمع آوری کرده است
7- جامع المقال فی معرفة الرواه و الرجال
8- عجائب الاخبار و نوادر الاثار
9- کشف الدعاء المستجاب: شرح دعای سمات است در 2000 بیت
10- کشف المحجه: شرح خطبه حضرت زهرا (س) در 1500 بیت
11- المناهج: در فقه است
12- المصباح الساطع: شرح دیگری از مفاتیح فیض کاشانی در شش مجلد و حدود صد هزار بیت است. و غیر اینها بسیار دارد.