نینوا

آخرین منزلگاه کاروان حسین (ع) که به شهادت گاه تبدیل شد. از نواحی کوفه در عراق، سرزمینی بود از منطقه «طف» که در غرب شمال شهر کوفه و مشرق رود دجله قرار داشت. نینوا دشت بود و ناحیه بیابانی و پر بود از تپه های باستانی، زمین کربلا در همین دشت بود از این رو نام دیگر کربلا را نینوا نیز می گویند. نینوا قریه "یونس بن متی" یکی از پیغمبران الهی بود و او از همین سرزمین مردمانش را به سوی خدا دعوت کرد. بعضی از محققان گفته اند که اینجا یکی از قرای قدیمی منطقه «بابل» است که در قرون و اعصار گذشته بوده و امروزه یکی از آثار باستانی واقع در نزدیکی «سدة الهندیه» است. این سرزمین: از قرن 13 قبل از میلاد اقامتگاه سلطنتی بعضی از امپراتوران و شاهان آشوری مانند "آشور بنی پال" بوده و علم پزشکی در آن گسترش داشته و مراکز تجاری، کتابخانه و معابد و امکانات مختلفی را شامل می شد و اواخر قرن هفتم قبل از میلاد بدست مادها و بابلیان ویران شد. نام آن از خدا گونه باروری آشوریان قدیم "نینا" گرفته شد و بعد از خرابی با نام «نینوا» برقرار ماند.
هم اکنون شهر کنونی موصل و ظاهرا به «باب طویرج» معروف و در شرق کربلاست. اینجا آخرین منزلگاهی بود که زمانی که حسین بن علی (ع) با کاروانش فرود آمد، دشمن دیگر از حرکت آن جلوگیری کرد زیرا پیک "ابن زیاد" که حامل نامه ای برای حر بن یزید ریاحی بود از کوفه رسید و حر مانع شد که کاروان جلوتر رود، حسین (ع) فرمود: ما را واگذار تا به یکی از این آبادی های نزدیک مانند غاضریه یا شفیه برویم و اقامت کنیم ولی حر قسم خورد که چنین کاری نمی توانم زیرا امیر ابن زیاد از من خواسته تا به محض رسیدن نامه اش، ترا محاصره و کار را بر تو سخت کنم و در بیابان بی آب و علف و خشک و بی سنگر فرود آورم و این مرد که در واقع جاسوس ابن زیاد نیز هست از من جدا نمی شود تا اینکه خبر انجام فرمان او را ببرد و همین جا بود که یکی از یاران امام "ابوالشعثاء یزید کندی" آن مرد را شناخت و گفت: تو مالک بن نسیر بدی نیستی؟ گفت آری، زیرا او هم از قبیله کنده بود. و "ابوشعثاء" او را نفرین کرد و گفت که تو نافرمانی پروردگارت را کرده ای، هم ننگ نصیب تو شد و هم آتش! و به هر حال حربن یزید قافله حسین بن علی (ع) را روز 2 محرم سال 61 هـ.ق در همین سرزمین نینوا (کربلا)، نگاه داشت. بعضی منابع تاریخی، کربلا را کمی جلوتر از «نینوا» ذکر کرده و گفته اند که "حر" امام حسین را در کربلا فرود آورد و نینوا، آبادی در کنار کربلا بود، برخی منابع در ادبیات عاشورایی نسبت به «نی» و «نوا» تعابیر عرفانی و ... گفته و صحرای کربلا را پر از نوای حق جویی و حق گویی دانسته اند.