اهل بیت پیامبر (ص) ستارگان حقیقی با توجه به آیات قرآن

در آیات 75-76 سوره مبارکه واقعه چنین می خوانیم: «فلآ أقسم بمواقع النجوم* و إنه لقسم لو تعلمون عظیم». وجه دیگر برای «فلآ أقسم» این است که «لا» نفی باشد ولی متعلقش ذکر نشده. «فلآ» یعنی نه چنین است آنچه شما خیال کردید. آنگاه می فرماید: «أقسم  بمواقع النجوم»، «سوگند می خورم! به جای افتادن ستارگان»، بنابراین «فلآ» مربوط به قبل می شود و «أقسم» جمله مستقل است. وجه دیگر این است که نفی مربوط به بعد باشد یعنی سوگند نمی خورم به محل غروب ستارگان، چون مطلب از این واضح تر است که نیاز به سوگند داشته باشد. در محاورات خودمان هم هست که می گوییم اینکه دیگر قسم خوردن ندارد یعنی از بس آشکار است. مواقع نجوم هم گفتیم، یعنی مساقط، جای افتادن؛ یعنی غروب ستارگان. شیخ طوسی و شیخ طبرسی - علیهما الرحمه- احتمال داده اند که مراد از مواقع نجوم، «قیامت» باشد. 

«و إنه لقسم لو تعلمون عظیم»، «این سوگندی که یاد کردیم اگر بدانید سوگند بزرگی است!»  برای شما به «مواقع نجوم» سوگند خوردیم که سوگند بزرگی است. «لو تعلمون» احتمال دارد جمله معترضه باشد و جوابش محذوف یا متروک شده باشد، پس معنا  چنین می شود: «سوگند بزرگی است، اگر می دانستید، بهره می بردید و زیر بار می رفتید.» احتمال هم دارد مطابق ظاهر آیه باشد و چیزی حذف نشده باشد. «اگر بدانید، بزرگ است (ولی شما که نمی دانید)». سوگند به مواقع نجوم، راستی بزرگ است، قدرت نمایی حق تعالی میلیونها ستاره در فضای بیکران، هر کدام مدار معینی و طلوع و غروب خاصی داشته باشند بدون اینکه دو تا به یکدیگر بخورند. همچنین قرآن مجید کلامی است جامع که دارای مصادیق بسیار  است و در روایت تعبیر از «هفتاد بطن» شده است. در این آیه شریفه نیز نجوم، مصادیق متعدد دارد که به بعضی از آنها اشاره می شود.

نزول قرآن بر قلب محمد صلی الله علیه و آله وسلم

از مصادیق «النجوم» آیات قرآن است. قرآن کوکب حقیقی  است که نور بخش دلهاست. علم و معرفت در دلها می تابد، مواقع آن کجاست؟ شریفترین مکانهای عالم وجود که اولین و آخرین، به آن پی نبرده اند، قلب شریف خاتم انبیاء محمد صلی الله علیه و آله وسلم است که در سوره «شعراء» به آن تصریح می فرماید. مرتبه دوم از «مواقع النجوم» دلهای اهل ایمان است که با خواندن پیغمبر صلی الله علیه و آله وسلم بر آنها خاشع و متأثر می گردند و ایمانشان افزوده می گردد.

اهل بیت پیغمبر صلی الله علیه و آله وسلم نجوم حقیقی

از مصادیق «نجوم» دودمان طاهره محمد صلی الله علیه و آله وسلم یعنی دوازده نور پاکند که در این باره متجاوز از بیست حدیث در بحارالانوار نقل نموده که مراد از نجوم «اهل بیت» هستند. در تفسیر آیه: «و علــــمت و بالنجم هم یهتدون» (سوره نحل/ آیه 16) نیز رسیده که مقصود از علامات، علی علیه السلام و یازده فرزندانش و مراد از «النجم» محمد صلی الله علیه و آله وسلم  است، چنانکه در تفسیر سوره «شمس» رسیده: «والشمس» یعنی محمد صلی الله علیه و آله وسلم و «القمر» یعنی علی علیه السلام. از طریق عامه هم روایاتی نقل شده که مضمونش این است که اهل بیت در آسمان نبوت، کواکبند.

حدیثی  جالب از رسول خدا صلی الله علیه و آله وسلم 

در امالی شیخ طوسی، سند را به جابربن عبدالله انصاری می رساند که گفت: «نماز صبح را با رسول خدا صلی الله علیه و آله وسلم خواندیم، پس از پایان نماز فرمود: هرگاه آفتاب را نیافتید،  از نور ماهتاب بهره ببرید. و هرگاه ماه را نیافتید. بر شما باد فرقدین یعنی از دو ستاره بزرگ نورانی استفاده کنید. جابر گوید: بلند شدم، عرض کردم: مراد شما به آفتاب چیست؟ فرمود: منظورم از آفتاب، خودم می باشم. خداوند تعالی ما را که آفرید، به منزله ستارگان قرار داد.  یکی از ستاره ها که غروب می کند، دیگری ظاهر می شود؛ یعنی هیچوقت فضا خالی نیست، من که رفتم از ماه استفاده کنید. عرض کردم: ماه کیست؟ فرمود: برادرم و جانشینم علی بن ابی طالب علیه السلام است. عرض کردم: فرقدان کیانند؟ فرمود: حسن و حسین علیهما السلام، سپس اندکی درنگ کرد و بعد فرمود ایشان و فاطمه علیهما السلام عترت من هستند و از قرآن جدا نمی شوند تا نزد حوض کوثر برمن وارد شوند.»

تشبیهی که برای اهل بیت به نجوم به نظر می رسد، این است که نجوم راهنمای بشرند. مسافران به برکت ستاره ها راه را پیدا می کنند. برای دریانوردها و بیابانگردها نشانه هاست. علاوه بر این که بر زمین نورافشانی می کنند از تاریکی شبهای ابری به خوبی معلوم می شود که چقدر ستاره ها بر زمین نور افشانی دارند حالا که ابر جلو نورافشانیشان را گرفته اینطور تاریکی همه جا را فرا گرفته است؛ نشانه های حقیقی برای هدایت مردمان، آل محمد صلی الله علیه و آله وسلم هستند.، پس ایشان نجوم حقیقی اند.

مواقع نجوم  کجاست؟ سوگند به محل وقوع این چهارده نور پاک، مواقع نزولشان یک مرتبه اش بدنهای شریفشان است. از جمله مواقع نجوم هدایت، قلوب شیعیان آنهاست که از روز روشن تر است. مواقع  ارواح طیبه ایشان، عرش عظیم الهی است که در روایتی فرمود: «جدم حسین علیه السلام در یمین عرش است و نظرش به مجلس عزا و زوار قبرش می باشد.» از موارد مواقع نجوم، قبور ائمه علیهم السلام است. جاهایی که این ستارگان عالم هدایت فرود آمدند، هر نقطه ای از زمین که بدان معصومی را در برگرفته، از اشرف بقاع زمین به شمار می رود و مخصوصا نسبت به کربلا رسیده که از کعبه در شرافت برتر است. خداوند پناهگاهش قرار داده است. رسول خدا صلی الله علیه و آله وسلم فرمود: «همیشه کربلا محل تردد ملا ئکه است.»