طوعه

از زنان شیعه و دوستدار اهل بیت پیامبر اسلام در شهر کوفه، که حضرت مسلم بن عقیل (ع) را در خانه خود پناه داد. وی، کنیز اشعث بن قیس کندی بود که آزاد شد و بعد به عقد «اسید یا اسید حضرمی» درآمد و از او پسری به نام «بلال» داشت. به نقل برخی اقوال، طوعه ایرانی تبار و از قبیله بنی الحمراء، هم پیمان قبیله «بنی عبدالقیس» بوده است.
سال 60 هـ.قمری، قبل از نهضت حسین بن علی (ع) (امام سوم شیعیان)، مسلم بن عقیل، پسرعمو و نماینده آن امام به کوفه رفت تا از مردم آنجا برای حسین بن علی (ع)، بیعت گیرد.
هزاران نفر از مردم کوفه با او بیعت کردند، اما چون با مخالفت دستگاه حکومتی یزیدیان و عبیدالله بن زیاد، روبرو شد، مردم کوفه بی وفایی کردند و مسلم را تنها گذاشتند، لذا مسلم بن عقیل تنها و غریب در شهر کوفه سرگردان بود تا اینکه زنی را به نام «طوعه» میان کوچه ایستاده و نگران دید و چون تشنه بود از او آب خواست.
طوعه برای او آب آورد و این سرگردانیش را جویا شد. او گفت که: «من مسلم و اهل مدینه و از طایفه بنی هاشم هستم این قوم به من دروغ گفتند و مرا فریب دادند و از مأمن خود بیرون آوردند.»
طوعه او را به خانه اش برد و پذیرایی کرد و اطاقی را در اختیارش گذاشت.
اما چون پسرش «بلال» به خانه آمد با اصرار از ماجرا باخبر شد و مادرش او را سوگند داد که این راز را پوشیده دارد.
از آن طرف، عبیدالله بن زیاد که برای پیدا کردن مسلم، هزار دینار جایزه قرار داده و این خبر را بلال شنیده بود، صبح فردا، مکان مخفی حضرت مسلم را به اطلاع دستگاه حکومتی رساند و عبیدالله، بی درنگ، محمد بن اشعث را با عده زیادی، برای دستگیری مسلم، به خانه «طوعه» فرستاد.
مسلم پس از نماز صبح، لباس خود را پوشید و آماده رودررویی مأموران حکومت، از منزل طوعه خارج و از آن زن خداحافظی و او را دعا به پاس خدمتی که کرده بود دعا کرد.
نام «طوعه» در ادبیات شیعه می درخشد و در تاریخ با شجاعتی جاودانه ثبت شده است.