ثواب استغفار و تسبیح حضرت زهرا سلام الله علیها

ثواب تسبیح حضرت فاطمه زهرا (س)
1- «عن أبی هارون المکفوف عن أبی عبد الله ع قال لأبی هارون المکفوف یا أبا هارون إنا نأمر صبیاننا بتسبیح الزهراء ع کما نأمرهم بالصلاة فالزمه فإنه لم یلزمه عبد فیشقى؛ ابوهارون مکفوف نقل کرده است که امام صادق (ع) به من خطاب کرد و فرمود: اى پدر هارون! ما کودکان خود را به تسبیح حضرت زهرا (س) فرمان مى دهیم آن گونه که آنان را به نماز وا مى داریم، پس تو نیز بر این ذکر مداومت کن، زیرا هیچ بنده اى بر این ذکر مداومت نکرده است سپس بدبخت شده باشد».
2- «عن محمد بن مسلم قال قال أبو جعفر ع من سبح تسبیح الزهراء ع ثم استغفر غفر له و هی مائة باللسان و ألف فی المیزان و تطرد الشیطان و ترضی الرحمن؛ محمدبن مسلم از امام محمد باقر (ع) روایت کرده است که فرمود: کسى که تسبیح حضرت زهرا (س) را بجاى آورد سپس از خدا طلب آمرزش کند، آمرزیده مى شود، و این تسبیح به زبان (و از نظر تعداد) یک صد است ولى در میزان الهى یک هزار (به حساب مى آید)، و شیطان را مى راند، و خداوند بخشنده را خشنود مى سازد».
3- «عن أبی خلف القماط قال سمعت أبا عبد الله ع یقول تسبیح فاطمة الزهراء ع فی کل یوم فی دبر کل صلاة أحب إلی من صلاة ألف رکعة فی کل یوم؛ ابوخالد قماط مى گوید که از امام صادق (ع) شنیدم که فرمود: تسبیح حضرت فاطمه زهراء (س) پس از هر نماز در نزد من از هزار رکعت نماز در هر روز محبوبتر است».
4- «عن سنان قال قال أبو عبد الله ع من سبح تسبیح فاطمة ع قبل أن یثنی رجلیه من صلاته الفریضة غفر الله له و یبدأ بالتکبیر؛ عبدالله بن سنان از امام صادق (ع) روایت کرده است که فرمود: کسى که بعد از نماز واجب پیش از آنکه از جاى برخیزد، تسبیح حضرت زهرا را بگوید، خداوند او را خواهد آمرزید، و اول با «الله أکبر» شروع کند».

ثواب خاموشى
«عن علی بن الحسین بن رباط عن بعض رجاله عن أبی عبد الله ع قال لا یزال العبد المؤمن یکتب محسنا ما دام ساکتا فإذا تکلم کتب محسنا أو مسیئا؛ على بن حسن بن رباط از قول بعضى از راویان از امام صادق (ع) روایت کرده است که فرمود: مؤمن تا هنگامى که لب از سخن بسته است پیوسته نیکوکار به حساب آید، و چون لب به سخن بگشاید یا نیکوکار و یا بدکار شمرده خواهد شد».

ثواب استغفار
1- «عن السکونی عن أبی عبد الله عن أبیه عن آبائه ع قال قال رسول الله ص لکل داء دواء و دواء الذنوب الاستغفار؛ سکونى از امام صادق (ع)، و آن حضرت از پدران بزرگوارش (ع) نقل کرده است که رسول خدا (ص) فرمود: براى هر بیمارى درمانى است، و درمان گناهان، طلب آمرزش (از درگاه الهى) است».
2- «عن سلام الحناط عن أبی عبد الله ع قال من استغفر الله مائة مرة حین ینام بات و قد تحاتت الذنوب کلها عنه کما تتحات الورق من الشجر و یصبح و لیس علیه ذنب؛ سلام حناط از امام صادق (ع) روایت کرده است که فرمود: کسى که به هنگام خواب صد بار از خداوند طلب آمرزش کند، در حالى شب را به پایان مى رساند که تمام گناهان او -مانند برگ از درخت- فرو مى ریزد و صبح برمى خیزد در حالى که گناهى ندارد».
3- «عن عبد الله بن محمد الجعفی عن أبی جعفر ع قال سمعته یقول کان رسول الله ص یقول مقامی فیکم و الاستغفار لکم حصن حصین من العذاب فمضى أکثر الحصنین و بقی الاستغفار فأکثروا منه فإنه ممحاة للذنوب قال الله عز و جل- و ما کان الله لیعذبهم و أنت فیهم و ما کان الله معذبهم و هم یستغفرون؛ عبدالله بن محمد جعفى گفت: از امام محمد باقر (ع) شنیدم که فرمود: رسول خدا (ص) فرمود: «بودن من در میان شما و استغفار براى شما (طلب آمرزش از خداوند) به منزله دو دژ محکمى است که شما را از عذاب در امان مى دارد» سپس امام باقر (ع) ادامه دادند که: دژ بزرگتر از میان شما رفت (اشاره به رحلت رسول خدا دارد) و فقط استغفار باقى مانده است، پس بسیار طلب آمرزش کنید زیرا گناهان شما را پاک مى کند؛ خداوند عزوجل (در سوره انفال آیه 33) مى فرماید: «تا هنگامى که تو (اى رسول خدا) در میان آنان هستى، خدا آنان را عذاب نمى کند، و تا هنگامى که استغفار مى کنند خدا آنان را عذاب نخواهد کرد».
4- «عن إسماعیل بن سهل قال کتبت إلى أبی جعفر ع علمنی شیئا إذا أنا قلته کنت معکم فی الدنیا و الآخرة قال فکتب بخط أعرفه أکثر من تلاوة إنا أنزلناه و رطب شفتیک بالاستغفار؛ اسماعیل بن سهل مى گوید که: به حضرت جواد الائمه (ع) نامه اى نوشتم که چیزى به من بیاموز که اگر آن را بخوانم، در دنیا و آخرت با شما باشم، راوى مى گوید: حضرت با دستخط مبارک خود -که با آن آشنا بودم- مرقوم فرموده بود: سوره قدر را بسیار تلاوت کن، و لبهاى خود را به ذکر استغفار طراوت بخش».
5- «عن مسعدة بن صدقة عن جعفر الصادق عن أبیه عن آبائه ع قال قال رسول الله ص طوبى لمن وجد فی صحیفته یوم القیامة تحت کل ذنب أستغفر الله؛ مسعده بن صدقه از امام صادق (ع) و آن حضرت از پدران بزرگوارش (ع) نقل کرده است که رسول خدا (ص) فرمود: خوشا به حال کسى که در روز قیامت در نامه عملش زیر هر گناهى یک «استغفر الله» ثبت شده باشد».

ثواب کسى که در هر روز از روزهاى ماه شعبان هفتاد مرتبه استغفار نماید
«عن محمد بن أبی حمزة عن أبی عبد الله ع قال من قال فی کل یوم من شعبان سبعین مرة أستغفر الله الذی لا إله إلا هو الرحمن الرحیم الحی القیوم و أتوب إلیه کتب فی الأفق المبین قلت و ما الأفق المبین قال قاع بین یدی العرش فیه أنهار تطرد فیه القدحان عدد النجوم؛ محمدبن ابى حمزه از امام صادق (ع) روایت کرده است که فرمود: کسى که در هر روز از روزهاى ماه شعبان هفتاد بار بگوید: از خداوند طلب آمرزش مى کنم، پروردگارى که جز او پروردگارى نیست، همان بخشنده مهربان زنده و پایدار، و من به درگاه او توبه مى کنم، نامش در افق مبین ثبت مى شود. راوى مى گوید پرسیدم: افق مبین چیست؟ حضرت فرمود: زمینى در نزدیکى عرش است که در آن رودهائى جریان دارد و در آن رودها جامهائى به تعداد ستارگان (در میان) پخش شده است».

ثواب کسى که پس از نماز صبح هفتاد بار استغفار کند
«عن جابر الجعفی عن أبی جعفر ع قال من استغفر الله بعد صلاة الفجر سبعین مرة غفر الله له و لو عمل ذلک الیوم أکثر من سبعین ألف ذنب و من عمل أکثر من سبعین ألف ذنب فلا خیر فیه؛ جابر جعفى از امام محمد باقر (ع)، روایت کرده است که فرمود: کسى که پس از نماز صبح هفتاد بار استغفار کند، خداوند او را مى آمرزد هر چند که در آن روز هفتاد هزار گناه کرده باشد (به گناهان بیشمارى آلوده شده باشد)، و کسى که بیش از هفتاد هزار گناه از او سر بزند (نشانه عاقبت به) خیرى در او نخواهد بود».

ثواب کسى که شهادتین محافظ او باشند، و کسى که هنگام مصیبت بگوید «إنا لله و إنا إلیه راجعون» و هنگام رسیدن خیر بگوید «الحمد لله» و هنگام ارتکاب گناه بگوید «استغفر الله»
«عن علی بن علی اللهبی عن جعفر الصادق عن أبیه عن آبائه ع قال قال رسول الله ص أربع من کن فیه کان فی نور الله الأعظم من کان فی عصمة أمره شهادة أن لا إله إلا الله و أنی رسول الله و من إذا أصابته مصیبة قال إنا لله و إنا إلیه راجعون و من إذا أصاب خیرا قال الحمد لله و من إذا أصاب خطیئة قال أستغفر الله و أتوب إلیه؛ على بن ابى على لهبى از امام صادق (ع)، و آن حضرت از پدران بزرگوارش (ع) نقل کرده است که رسول خدا (ص) فرمود: کسى که در او این چهار (شرط) باشد در (پناه) نور اعظم خداوندى خواهد بود: 1. گواهى به یگانگى خداوند و پیامبرى من محافظ کارهایش باشد؛ 2. به هنگام رویدادهاى ناگوار «إنا لله و إنا إلیه راجعون» گوید؛ 3. چون خیرى به او مى رسد ذکر «الحمد لله» را بر زبان جارى کند؛ 4. چون گناهى مرتکب شود، (از روى شرمسارى و پشیمانى) «استغفر الله و اتوب الیه» مى گوید».

ثواب کسى که هفتاد بار استغفار کند در نماز وتر و در حال ایستاده و یک سال بر آن مداومت کند
«عن عمر بن یزید و لا أعلمه إلا عن أبی عبد الله ع قال من قال فی وتره إذا أوتر- أستغفر الله و أتوب إلیه سبعین مرة و هو قائم فواظب على ذلک حتى مضى له سنة کتبه الله عنده من المستغفرین بالأسحار و وجبت له المغفرة من الله عز و جل؛ عمربن یزید نقل مى کند گویا از امام صادق (ع) که فرمود: کسى که در نماز وتر خود در حال ایستاده هفتاد بار بگوید: «استغفر الله و اتوب الیه» و یک سال بر این کار مداومت کند، خداوند او را از توبه کنندگانى که به هنگام سحر از پیشگاه الهى طلب آمرزش مى کنند ثبت مى فرماید و آمرزش او را بر خود لازم مى گرداند.