عوامل مؤثر در تغییر سرنوشت

تغییر سرنوشت با عقاید مذهبی ما آمیخته است و اخبار هم گواهی می دهند که هرگاه افراد رو به درگاه خدا آورند، و از کارهای ناروا دست بکشند، و نسبت به یکدیگر خوبی کرده و کارهای نیک انجام دهند، خداوند به برکت این اعمال، بلا و بدبختی و ناراحتی را از آنها برطرف می سازد. مثلا امام صادق (ع) درباره اسماعیل فرزند خود می فرماید چنین مقدر بوده که فرزندم اسماعیل به قتل برسد من دعا کردم و از خدا خواستم شر دشمنان را از او بگرداند خداوند دعای مرا اجابت کرد و فرزندم بقتل نرسید. در این مورد دعا توانسته است که تقدیری را دگرگون ساخته و سرنوشت دیگری را جایگزین آن سازد.
عامل تغییر و واژگون کننده سرنوشت، منحصر به دعا نیست بلکه قرآن مجید با بیانی روشن یادآور می شود که: ایمان و تقوا سرنوشت را دگرگون ساخته و به روی امتی که از نظر زندگی در مضیقه به سر می بردند، درها را باز می کند، آنجا که می فرماید: «ولو ان اهل القری امنوا و اتقوا لفتحنا علیهم برکات من السماء و الارض؛ هرگاه اهل منطقه ای ایمان بیاورند تقوا و پرهیزگار شوند، برکتهای آسمانها را به روی آنان باز می کنیم» (اعراف/ 96)، یعنی هرگاه گروهی بر اثر کفر و نافرمانی، مستحق قبض فیض و بازگرفتن رحمت الهی گردند ولی پس از بازگشت آنان به راه اطاعت و تقوا، سرنوشت خود را با دست خود دگرگون می سازند و این همان بدا است که امامیه به پیروی از قرآن و اهل بیت پیامبر به آن اعتقاد راسخ دارند.
قرآن مجید برای استغفار قدرت شگرفی قائل است و می گوید: بشر در سایه استغفار می تواند درهای بسته آسمان را باز کند تا باران رحمت، سرزمین های خشک او را سیراب سازد و به یکی از آرزوهای بزرگ خود که مال و ثروت و اولاد و فرزند است، دست یابد، و جایگاه خود را بهشت برین که دارای جویبارهائی است، قرار دهد. قرآن این حقیقت را از زبان نوح که همه را از جهان وحی گرفته بود نقل می کند و می فرماید: «استغفروا ربکم انه کان غفارا* یرسل السماء علیکم مدرارا* و یمددکم باموال و بنین و یجعل لکم جنات و یجعل لکم انهارا؛ از خداوند طلب آمرزش کنید که وی بخشاینده گناهان است* تا برای شما از آسمان باران بفرستد* و شما را به مال و فرزند کمک کند، جایگاه شما در بهشت قرار دهد، جویبارهائی را برای شما اختصاص دهد» (نوح/ 10-12). این نتیجه توجه به خدا و بازگشت به سوی او است که درهای رحمت را پس از بسته شدن به روی انسان می کند، و سرنوشتی را به فرمان خدا، جایگزین سرنوشت دیگر می سازد.
بی جهت نیست وقتی که مردی شرفیاب محضر امام حسن (ع) می گردد و عرض می کند سرزمین ما امسال با خشک سالی عجیبی روبرو است امام می فرماید برو استغفار کن، چیزی نمی گذرد که شخص دیگری به حضور امام می رسد، و از فقر و تنگدستی شکایت می کند امام به او نیز دستور می دهد برو استغفار کن، باز سومی وارد می شود و می گوید از خدا بخواه که خداوند به من پسری عنایت فرماید امام می فرماید استغفار بنما، شخصی که در آن جلسه از اول حضور داشت، رو به امام می کند و می گوید این سه نفر، سه نوع درخواست کردند چطور، برای انجام حوائج همه، یک نوع راهنمائی فرمودید. امام فرمود: من این مطالب را از پیش خود نگفتم بلکه همه را از گفتار خداوند که از پیامبر خود نوح نقل کرده است استفاده نموده ام.