رابطه حیات و آزادی از دیدگاه قرآن

از نگاه قرآن کریم، ازادی مقدمه حیات است. همه آزادی های انسان برای آن است که حیات اصیل و ارجمند برای خود فراهم سازد. برای این که انسان به حیات مادی و معنوی ارجمندی دست یابد، باید آزاد باشد و برای رسیدن به این آزادی، باید خود را از بند هوس برهاند. همه انسان ها گروگان رفتار خویش هستند. تنها کسانی از قید این گروگانگیری آزادند که در ردیف «اصحاب یمین» و پاک کرداران با ایمان قرار گیرند: «کل نفس بما کسبت رهینه الا اصحاب الیمین؛ هرکس در گرو کار خویش است، مگر "اصحاب یمین"»
اکنون باید دید اصحاب یمین چگونه خود را از این وام داری رهانده اند. پاسخ این سوال را می توان در سخن پیامبر اکرم (ص) خطاب به مردم در آخرین جمعه ماه شعبان یافت: «ایها الاس انفسکم مرهونه باعمالکم ففکوها باستغفارکم؛ ای انسان ها! جان های شما در بند اعمالتان است، پس جان های خود را با آمرزش خواستن از خدا آزاد سازید.»
پس آزادی حقیقی انسان در این است که با استغفار، خود را از بند گناهان پیشین برهاند و با ایمان و عمل صالح در زمره اصحاب یمین قرار گیرد. این آزادی است که می تواند مقدمه حیات اصیل و رفیع باشد و فک رقبه ی حقیقی همین است.