نظریه اسلام برای اصلاح جامعه انسانی

اسلام که ظهور کرد، در آن واحد به دو دگرگونی و انقلاب و دو حرکت دست زد. اسلام نگفت تبعیض ها، بی عدالتی ها یا مالکیت ها را از بین ببرید خود به خود همه چیز درست می شود، و نگفت درون را اصلاح کنید و به برون کار نداشته باشید، اخلاق را بسازید اجتماع خود به خود ساخته می شود، اسلام در آن واحد که ندای توحید روانی و درونی در پرتو ایمان به خداوند متعال و یگانه پرستی ذات یگانه او را داد، فریاد توحید اجتماعی در پرتو جهاد و مبارزه با ناهمواری های اجتماعی را بلند کرد.
این آیه کریمه قرآن که مانند ستاره در آسمان توحید انسانی می درخشد و همان آیه ای است که رسول اکرم (ص) در دعوتنامه هایش به سران کشورها می گنجانید، رئالیسم و واقع بینی و همه جانبه نگری اسلام را ارائه می دهد: «قل یا اهل الکتاب تعالوا الی کلمة سواء بیننا و بینکم ان لانعبد الا الله و لا نشرک به شیئا؛ بیایید به سوی یک سخن، یک تز، یک حقیقت که برای همه ما و شما یکسان است و با همه نسبت متساوی دارد، نه امتیاز خاصی است برای ما و نه امتیاز خاصی برای شما، و آن اینکه خدای یگانه را بپرستیم و جز او هیچ چیز را نپرستیم.»
تا اینجا آیه کریمه به یگانگی بخشیدن به انسان ها از راه ایمان واحد و جهت و قبله واحد و ایده آل واحد و به آزادی معنوی رسیدن می پردازد، آنگاه می فرماید:
«و لایتخذ بعضنا بعضا اربابا من دون الله؛ بعضی از ما انسان ها بعضی دیگر را "رب" خود -و حال آنکه رب همه خداست- قرار ندهیم و به ارباب و بنده تجزیه نشویم.» (آل عمران/ 64)؛ بیایید آن گونه رابطه های اجتماعی غلط را که منجر به این گونه تبعیض ها می شود قطع کنیم.