سخنان امام علی علیه السلام درباره آفرینش فرشتگان

در کتاب بحارالانوار آمده است که آن حضرت علی (ع) به خدا عرض می کند: ..... و فرشتگانی که آفریدی و در آسمانهایت جای دادی، سستی در آنان راه ندارد و فراموشی به سراغشان نیاید، و نافرمانی در ذاتشات نیست، آنان داناترین آفریدگانت به تو هستند، و بیمناکترین آنان از تو، و نزدیکترین ایشان به سوی تو، و عاملترین مخلوقات به طاعت تو، خواب چشمهای آنان را فرا نگیرد، و اشتباه عقول عارضشان نگردد، و سستی تن ها در ایشان راه نیابد، آنان در صلب پدران و رحم مادران جای نگرفته، و از آب بی مقدار آفریده نشده اند. تو خود آنان را بدانگونه که باید ایجاد کردی، و در آسمانهایت جای دادی، و در کنار خود گرامی داشتی، و بر وحی خود امین فرمودی، و از آفات به دور، و از بلاها نگاهدار و از گناهان پاکیزه شان کردی. اگر توانشان نمی دادی توانمند نبودند، و اگر پا برجایشان نمی داشتی برجای نمی ماندند، و اگر مشمول رحمتت نبودند اطاعتی نداشتند، و اگر نبودی نبودند. آنان با همه قرابتی که به تو دارند و اطاعتی که از تو می کنند، و جایگاه ویژه ای که نزد تو از آن برخوردارند، و کمی غفلتی که از فرمان تو دارند، اگر مقامات مستور تو را که از دید آنان پوشیده است، مشاهده نمایند، اعمال خود را کوچک دانسته، و به سرزنش و ملامت خویش می پردازند، و به راستی در می یابند آنگونه که حق عبادت و بندگی توست عبادتت نکرده اند. منزهی تو، ای خالق و ای معبود، وه که امتحان و گزینش تو نزد مخلوقات، چقدر زیبا و شکوهمند است.

ابتدای آفرینش:
امام علی (ع) درباره پیدایش خلقت سخنانی دارد که فشرده تفسیر آن چنین است:
خدای سبحان فضاها را خلق کرده و بر بلندی آن آبی متلاطم و مواج آفرید، آبی سرکش و ناآرام، با موجهای بلند که برهم فزونی می گرفتند، سپس آن را بر پشت تندبادی سخت و کوبنده قرار داد تا با تکانهای بسیار شدید- همانگونه که ماست و شیر را در مشک می زنند و می جنبانند و از آن سرشیر و کره می گیرند- کفهای آن بر فراز آمد، آب کفها را پراکنده ساخت، کفها در هوای باز و جو گسترده فضا بالا رفتند و خداوند از آنها هفت آسمان پدید آورد، پائین ترین آنها را موجی ممنوع از سرریز و سیلان قرار داد، و بالاترینشان را سقفی محفوظ، بدون آنکه ستونی داشته و یا با وسائل و ابزار اتصال و پیوند، به هم مرتبط باشند. آسمان دنیا را با ستارگان آراست، سپس میانه آسمانهای فوقانی را که بالای آسمان دنیای هستند گشود و آنها را از انواع فرشتگان انباشت، برخی از آنان در حال سجده دائم، برنمی خیزند، و برخی در حال رکوع دائم، قیامی ندارند، و برخی ایستاده و مستقیم و استوار با صفوف منظم در جای خود، بی حرکت هستند، خدای را تسبیح گویند، و هرگز خسته نمی شوند، خواب چشمها، غفلت عقلها و سستی تن ها و فراموشی و بی توجهی در آنان راهی ندارد، برخی امینان وحی خدایند، و زبان پیغام رسان او به رسولان، و برای رساندن حکم و فرمان خدا دائم در آمد و شد هستند، برخی نگهبان او دربان دربهای بهشت اند، برخی از آنان چنانند که قدمهایشان بر سرزمینهای پست قرار گرفته و سرهاشان از آسمان بالا بیرون رفته است... آنان پروردگار خود را با توهم و خیال تصویر نمی کنند، و صفات مخلوق مصنوع را به خدا نسبت نمی دهند، او را به وسیله مکان محدود نمی کنند، و به وسیله نظایر و امثال مورد اشاره قرار نمی دهند.