مؤمن و عضویت در حزب الله

خداوند در سوره مجادله آیه 22 میفرماید: «لَا تَجِدُ قَوْمًا يُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَالْيَوْمِ الْآخِرِ يُوَادُّونَ مَنْ حَادَّ اللَّهَ وَرَسُولَهُ وَلَوْ كَانُوا آبَاءهُمْ أَوْ أَبْنَاءهُمْ أَوْ إِخْوَانَهُمْ أَوْ عَشِيرَتَهُمْ أُوْلَئِكَ كَتَبَ فِي قُلُوبِهِمُ الْإِيمَانَ وَأَيَّدَهُم بِرُوحٍ مِّنْهُ وَيُدْخِلُهُمْ جَنَّاتٍ تَجْرِي مِن تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ خَالِدِينَ فِيهَا رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُمْ وَرَضُوا عَنْهُ أُوْلَئِكَ حِزْبُ اللَّهِ أَلَا إِنَّ حِزْبَ اللَّهِ هُمُ الْمُفْلِحُونَ؛ هیچ قومی را که ایمان به خدا و روز رستاخیز دارند نمی یابی که با دشمنان خدا و رسولش دوستی کنند، هر چند پدران یا فرزندان یا برادران یا خویشاوندانشان باشند، آنان کسانی هستند که خدا ایمان را بر صفحه دل هایشان نوشته و با روحی از ناحیه خودش آنها را تقویت کرده و آنها را در باغ هایی از بهشت وارد می کند که نهرها از زیر درختانش جاری است، جاودانه در آن می مانند، خدا از آنها خشنود است، و آنان نیز از خدا خشنودند، آنها حزب الله اند بدانید حزب الله پیروزان و رستگارانند».

پیام آیه
1- زندگی اجتماعی انسان بدون دوستی ها و دشمنی ها، جاذبه ها و دافعه ها، مهربانی ها و بی مهری ها، قابل تحقق نیست، هر صحنه ای از زندگی اجتماعی آمیخته به رنگی از دوستی و صفا یا دشمنی و کدورت است.
2- مؤمنان نیز در روابط اجتماعی از این قانون استثناء نیستند ولی چون آنان ایمان به خداوندی دارند که او را تعیین کننده جهت و محور و مسیر زندگی در تمام زمینه ها می دانند در مسأله دوستی ها و دشمنی ها نیز محور اصلی برای انتخاب و اقدام و گرایش ایمان آنهاست.
3- ایمان واقعی که با تأییدات الهی و توفیقات او قابل دستیابی است مرزهای خویشاوندی و فامیلی و ارتباط با آنها را بر محور خواست و اراده الهی تنظیم می کند. دوستی با دشمنان خدا و رسول خدا هر چند بستگان درجه یک انسان مؤمن باشند در زندگی او کاملا منتفی و مردود است به خصوص دوستی و ارتباطی که ایمان مؤمن را در معرض خطر و آسیب قرار دهد.
4- طبیعی است که پیامد این مجاهدت در راه خدا برای حفظ گوهر ایمان و محروم ساختن خود از روابط با دیگران تنها به منظور تحصیل رضایت الهی چیزی جز رسیدن به بهشت جاودان و دستیابی به مقام رضای الهی نیست.
5- بالاترین افتخار این گروه از مؤمنان نایل گشتن به مقامی است که بین آنان و خدایشان رضایت و خرسندی دو سویه حکمفرما می گردد هم خداوند از آنها راضی است و هم آنان از انتخابی که داشته اند به تعهدات آن پایبند بوده اند راضی و خرسند هستند.
6- آخرین پیام این که این گروه از مؤمنان که بر سر دو راهی های حساس انتخاب های دقیق و آگاهانه و خالصانه دارند و گوهر ایمان را به هیچ بهایی نمی فروشند و محبت الهی و دلبستگی به او را با هیچ چیز عوض نمی کنند، در جمعیتی عضویت پیدا می کنند که خداوند آنان را حزب خود (حزب الله) معرفی کرده است.
7- روشن است که حضور در حزبی که به نام خداست رهاورد و پیامدهایی شایسته و مناسب با خدا دارد و فلاح و رستگاری حقیقی از آن مؤمنی است که با تلاش و همت و از خود گذشتگی توانسته به افتخار حضور در حزب الله نائل گردد.

جمع بندی پیام ها
این است که یا انسان مؤمن ادعای ایمان را مطرح نکند و بیهوده لاف نزند یا اگر واقعا با دل و جان ایمان به خدا را پذیرفت پیامدهایش را نیز پذیرا باشد، و بداند که آنچه را بر محور رضایت الهی به دست بیاورد شیرین و ماندگار و سعادت آفرین است هر چند سخت و ناگوار و سنگین باشد.