همیشگی بودن دین از نظر قرآن کریم

قرآن کریم می‏فرماید: «انا انزلناه فی لیلة مبارکة انا کنا منذرین؛ ما آن را در شبی مبارک نازل کردیم که ما هشدار دهنده بوده ایم» (دخان/ 2) یعنی ما چنین بوده ‏ایم که همیشه منذر بشر بوده ‏ایم و همیشه بشر را هدایت می‏کرده ‏ایم. می‏خواهد بگوید که این دفعه اول ما نیست‏ که ما انذار خودمان و هدایت بشر را از قرآن شروع کرده باشیم، بلکه از روزی که بشر به روی زمین آمده است خداوند شأن انذار خودش را به وسیله‏ پیغمبران داشته است. در «انا کنا مرسلین؛ ما همیشه چنین بوده ‏ایم که رسول می‏فرستاده ‏ایم» (دخان/ 5) هم مطلب همین است.
این که قرآن این مطلب را ذکر می‏کند و در اخبار هم این مطلب خیلی توضیح داده شده و تفسیر شده در مسأله به اصطلاح دین شناسی یا تاریخ ادیان نظر خاص قرآن را بیان می‏کند و آن اینکه از نظر قرآن از لحظه اولی که بشر عاقل متفکر بر روی زمین آمده است، رسول الهی بر روی زمین بوده، یعنی این جور نبوده که‏ دوره‏ ها بر بشر گذشته است و بشر همین طور در جهالتها و نادانیهای خودش‏ می‏لولیده، پرستشش هم از بت پرستی به معنی اعم مثلا از پدرپرستی به قول‏ فروید شروع شده و بعد رئیس قبیله را بپرستند و بعد کم کم به بت و به‏ ارباب انواع برسند، آن آخرین مرحله که می‏رسد پیغمبرانی می‏ آیند ظهور می‏کنند و مردم را به خدای یگانه دعوت می‏کنند، نه، چنین چیزی نیست. اینها تاریخ هم نیست که کسی بگوید تاریخ است. آنها هم که می‏گویند، منشأ حرفشان حدس و تخمین است، چون اینها مربوط به ازمنه ‏ای است که خود آنها اینها را ازمنه ماقبل تاریخ می ‏نامند.