فال بد زدن از نظر اسلام

در مورد فال بد زدن از مجموع اخبار و روایات اینچنین نتیجه گرفته می شود که یا این مسائل اساسا تأثیری در زندگی انسان ندارد و یا اگر دارد این سه چیز (چون هر سه اینها در روایات هست)؛ یعنی توکل به خداوند، متوسل شدن به اولیاء خدا و صدقه دادن اثر اینها را از بین می برد. بنابراین پیامبر اکرم (ص) تفأل می زد ولی تطیر نمی زد، یعنی از رسم و سنتی که در میان مردم بود آن را که منشأ می شد که انسان در تصمیم خودش راسخ بشود امضا می کرد و به آن که منشأ می شد انسان از تصمیم خودش باز بماند، توجه نمی کرد. یعنی به فال نیک می گرفت ولی به فال بد نمی گرفت.
یک روح مصمم و متوکل این طور است.
اگر مثلا کسی بیرون می آمد که اسمش حسن بود، می فرمود: به به، حسن، نیک، ان شاء الله همه کارها نیک است، بروید.
اما اگر کسی می آمد که اسمش اسم بدی بود ابدا اعتنا نمی کرد و مخصوصا می فرمود: «رفع عن امتی الطیرة؛ فال بد گرفتن از امت من به کلی بر طرف شده است.»، «و اذا تطیرت فامض؛ اگر به چیزی فال بد گرفتی اعتنا نکن، برو، ترتیب اثر نده.»