درد و سوزش، آژیر خطر

یکی از بهترین نعمتهائی که او به ما داده است، درد و سوزش می باشد. ما از درد و سوزش می نالیم ولی بایستی هزاران هزار از آن دو سپاسگذار باشیم. درد و سوزش ضامن بقای ما و سلامت ما می باشند. با درد و سوزش حیات ما بیمه شده است. آن هم بیمه ای که نگذارد حادثه ای رخ بدهد. نه بیمه ای که اگر حادثه ای رخ داد آن را از نظر ارزش مادی در نظر بگیرد و خسارت آن را بپردازد. اگر هنگام خواب نقطه ای از پیکر ما بسوزد، اگر سوزش نباشد ما بیدار نخواهیم شد، تا آتش همه پیکر ما را فرا گیرد. جنایت پیشه گان می توانند هر کسی را هنگام خواب بکشند، به طوری که نه خودش بفهمد و نه کسانش. وضع ما در بیداری در حال غفلت هم بهتر از این نخواهد بود. اگر درد و سوزش نداشتیم بیماریها سرتاپای بدن ما را فرا می گرفت و ما ابداً در فکر درمان نمی بودیم چون احساس درد نمی کردیم. پس سوزش در کشور پیکر ما، آژیر خطر می باشد تا ما بتوانیم خود را از چنگال آن برهانیم. بیماریها را با درد همراه کردن و زخمها را با سوزش قرار دادن، از بهترین الطاف و رحمتهای او بر ما است. او بدین وسیله، نگذاشته است زندگی ما تباه شود.