پیچیدگی رشته های عصبی

انسان وقتی که به مجموعه ای از کابلهای پیچیده و تودرتوی مراکز تلفن برمی خورد، غرق در شگفتی می شود که چگونه هزاران تلفن در یک دم، همه با هم سخن می گویند، بدون آنکه یکی با دیگری اشتباه شود. لذا به مهندسین عالی مقامی که چنین دستگاه عظیم و دقیقی را ساخته اند آفرین می گویند. ولی دستگاه اعصاب پیکر یک انسان به مراتب پیچیده تر، و تودرتوتر از یک مرکز تلفن شهرهای بزرگ می باشد. این دستگاه عظیم و دقیق عصبی، روز و شب، میلیونها پیام از میان میلیاردها سلول می گذراند و حرکات قلب و دست و پا و تنفس را تنظیم می کند. اگر این ارتباطات منظم در پیکر انسان برقرار نبود، بدن انسان، از توده های درهم و برهم و سلولهای آشفته ای تشکیل می شد.
آیا می دانید که زبان، دارای 3000 جوانه چشائی است که هر کدام آنها به وسیله عصبی با مغز مربوط است؟ آیا می دانید که گوشها دارای یک میلیون سلول شنوائی هستند؟ انتهای سلولهای عصبی در گوش داخلی، فرکانس های صوتی را گرفته و به ارتعاش در می آیند. آیا می دانید هر چشمی دارای صد و سی میلیون گیرنده نورانی است، که احساسهای نورانی گرفته شده را به مغز می رساند؟ بنابراین دو چشم، دارای 260 میلیون گیرنده نورانی است. پوست دارای یک شبکه بسیار وسیع گیرنده است. اگر جسمی گرم را به پوست نزدیک کنند، یکی از 30 هزار گیرنده حرارتی آن زنگ اعلام خطر را به صدا در می آورد. به علاوه، پوست دارای 250 هزار سلول حساس و سرما و 500 هزار سلول لمسی می باشد. جریانهای عصبی در هر ساعت، بیش از 3000 کیلومتر طی طریق می کنند. آیا دستگاه به این عظمت و به این دقت که هرگز اشتباه نمی کند نشانه سازنده ای عظیم در دانش، عظیم در قدرت، عظیم در حکمت و عظیم در رحمت نمی باشد؟