نفس کشیدن

غذا خوردن در انسان و حیوان، تابع اراده وی می باشد ولی نفس کشیدن جانداران، تابع اراده آنها نمی باشد. در صورتی که غذا خوردن و نفس کشیدن، هر دو امر حیاتی برای جانداران می باشد. چرا او غذا خوردن را چنان قرار داده است و نفس کشیدن را چنین؟ غذا خوردن در شبانه روز، دو سه بار بیشتر انجام نمی شود. ولی نفس کشیدن جانداران همیشگی است. انسان بزرگ، در هر دقیقه ای 16 بار، و کودک 34 بار، نفس می کشد. اگر نفس کشیدن تابع اراده بود، نفس کش کار دیگری نمی توانست انجام بدهد بلکه همیشه بایستی بنشیند و نفس بکشد. خواب خوش بر انسان حرام می شد. چون در خواب نمی توانست نفس کشیدن را با اراده انجام دهد. خواب که از انسان می رفت. حیاتش هم در پی آن روان می شد. آیا نوزادان و شیرخواران چه می کردند؟ آنها هم در خطر نابودی قرار می گرفتند. باری او نفس کشیدن را تابع اراده قرار نداد، تا جانداران را از خطر نابودی محفوظ بدارد. آیا دانستن این نکته که نفس کشیدن جانداران، اگر تابع اراده آنها باشد به زیان آنها است و نفس کشیدن جانداران را خودکار قرار دادن، نشانه دانش بی منتها و قدرت بی حد و حکمت عالیه او نمی باشد؟