شرط موفقیت مصلح دینی از نظر امام علی علیه السلام

مولای متقیان در زمینه شرط موفقیت مصلح دینی در حکمت 110 نهج البلاغه بیان می کند: «لا یقیم امر الله سبحانه من لا یصانع و لا یضارع و لا یتبع المطامع؛ تنها کسی می تواند فرمان خدا را به پا دارد که سازش کاری و هم رنگی نکند و از پی مطامع خود نرود.» امام علی (ع) با قید کلمه «انما» که مفید حصر است می فرماید کسی چنین توفیقی حاصل می کند که سه صفت بزرگ در او راه نیافته باشد: مصانعه، مضارعه، طمع بندگی.
علی (ع) در جای دیگر فرمود: «الطمع رق موبد؛ طمع، بردگی جاوید است.» در هر بردگی امید رهایی از طرف مالک هست مگر بردگی از نوع طمع، که امیدی از جانب مالک به رهایی نیست. در اینجا اختیار رها شدن به دست برده است نه مالک. آن کس که می خواهد امر خدا را بپا دارد، باید از این اسارت رها باشد. حریت و آزادی معنوی شرط توفیق مصلح دینی است. همچنان که یک زبون ملاحظه کار توفیق اصلاح خدایی نمی یابد و همچنان که یک گرفتار بیمار موفق به مداوای جامعه خود نمی گردد، یک اسیر و بنده مطامع نفسانی نیز موفق نخواهد شد دیگران را از اسارت های اجتماعی یا معنوی باز دارد.