بسط و گسترش اسلام در هند

در کتاب "اسلام صراط مستقیم"، مقاله "فرهنگ اسلامی در هند و پاکستان" به قلم آقای مظهرالدین صدیقی دانشیار و رئیس دائره تاریخ اسلامی دانشگاه سند حیدر آباد در پاکستان چنین می نویسد: "عرب ها مدتها قبل از ظهور اسلام با هند جنوبی روابط تجارتی داشتند، و پس از ظهور پیامبر اکرم (ص) نیز تجارت آنها از طریق دریا توأم با فعالیتهای تبلیغاتی همچنان ادامه داشت.
در فاصله سال پنجاه تا اواخر قرن اول هجری که هند دچار آشوب های سیاسی و منازعات مذهبی بود، عرب های تازه مسلمان فرصت را غنیمت شمرده بدان سرزمین مهاجرت کردند و در سواحل مالابار رحل اقامت افکندند. سادگی آیین و وضوح عقائد اسلامی تأثیر عمیقی در افکار هندوان کرد، و در اندک زمانی، یعنی در همان مدت بیست و پنج سال اول، گروه کثیری از آنان حتی سلطان مالابار نیز به دین جدید گرویدند، اگر چه تجارت عرب ها با هند از طریق دریا انجام می گرفت ولی دیانت اسلام بیشتر از راه خشکی یعنی ممالک ایران و آسیای مرکزی بدان خطه راه یافت. در اینکه ایران اسلامی تأثیر عظیمی در مسلمان شدن قاره هند داشته است جای سخن نیست. این جریان درست عکس جریانی است که قبل از اسلام وجود داشت. قبل از اسلام دین قاره هند یعنی بودایی به طرف شرق در حال گسترش بود و قسمتی از ایران تحت تأثیر دین هند قرار گرفت، دین بودا از هند به ایران آمد و در قسمتی از ایران پذیرش یافت و قطعا اگر اسلام ظهور نکرده بود پذیرش بیشتری می یافت. اما پس از اسلام که خون تازه ای در رگهای حیات معنوی این مردم جریان یافت کار برعکس شد، ایران هند را تحت تأثیر دین خویش قرار داد و دین بودایی را حتی از خود هند عقب راند.
زبان فارسی را اسلام به هند برد، این زبان رواج خود را در هند مدیون اسلام است، در قسمتی از تاریخ هند این زبان زبان رسمی هند بوده است، به موازات رواج و رسمیت اسلام در هند این زبان رسمیت داشته است.
در عصر اخیر شعرایی از قبیل علامه محمد اقبال پاکستانی تحت تأثیر احساسات اسلامی، زبان فارسی را در قاره هند تقویت کردند. در حال حاضر کسانی از ایرانیان که به راست یا دروغ مدعی وطن پرستی هستند خواهان یک امر غیر ممکن شده اند و آن اینکه زبان فارسی را منهای اسلام در کشورهای مجاور ایران اشاعه دهند و به همین دلیل موفق نشده اند و نخواهند شد.