گیاه گز و پشه گز

گمان ندارم، در ایران، کسی باشد که نام گز را نشنیده باشد. گز، از بهترین و لطیف ترین شیرینیهای جهان می باشد. آیا می دانید که این گز چگونه بدست می آید و سازندگان آن چه کسانی هستند؟ سازنده آن، نوعی پشه و بوته گون گز می باشد. پشه گز، به قدری کوچک است که با چشم غیرمسلح دیده نمی شود، مگر وقتی که بزرگ شد و بال و پر در آورد، دیده می شود که از پشه معمولی خیلی کوچکتر است.
گیاه گز که آن را گون گز می نامند و در کوهستانهای خوانسار و فریدن می روید، دارای ساقه های نیرومند و شاخه های بلند می باشد و ارتفاع آن به یک یا بیشتر می رسد. گون گز شیره ای بسیار تلخ می سازد و آن را به پشه گز تحویل می دهد. بدین گونه که پشه نیش خود را به جوانه ها و شاخه های نازک بوته فرو می کند و آن شیره را می مکند و از تلخی آن به هیچوجه ناراحت نمی شود و نمی گریزد. آنگاه آن شیره تلخ را به این شیرینی لطیف تبدیل می کند و به طور رایگان، در اختیار مشتریان خود می گذارد. سراسر بهار و تابستان بدین کار ادامه می دهد، بدون آنکه بهائی برای این دسترنج خود مطالبه کند. کار این پشه که تمام شد، در میان شاخه های بوته گون گز، تخمگذاری می کند و می میرد. بوته گز با کمال مهربانی، در سراسر زمستان، از تخمکهای همکار عزیزش نگهداری می کند. هنگامی که بهار شد، پشه های جدید داخل عمل می شوند.
آیا کارخانه تبدیل آب شور را به شیرین دیده اید که چقدر مساحت را می گیرد؟ به یقین مساحت کارخانه تبدیل شیره تلخ به گز شیرین، از یک میلیونیم آن کمتر است در حالی که عمل این از عمل آن بسیار دقیق تر و مهم تر است. آیا این کارخانه را چه کسی در پیکر ریز این پشه قرار داده است. چرا این پشه، این کار را می کند؟ آیا چه کسی به وی فرمان می دهد که در تمام عمرش چنین کاری را به طور مداوم انجام دهد. آیا ماده شعور این را دارد که چنین کارخانه شیمیائی دقیقی بسازد؟ آنهم در مساحتی که از کوچکی به چشم نیاید؟ اگر ماده هزاران سال ترقی کند، چنین کارخانه ای را نخواهد توانست بسازد پس چگونه می تواند در دوره ابتدائی خود آن را بسازد؟ این کارخانه گزسازی نشانه دانش نامحدود و قدرت نامحدود، و مهر نامحدود، به بشر می باشد. تا بشر از شیرینیهای دستگاه آفرینش نیز برخوردار باشد. ولی بشر سپاسگزاری نمی کند؟! و از این میزبان عالیقدر تشکر هم نمی کند؟!