افراط عمربن خطاب در سخت گیری بر زنان

آنچنانکه مجموعا از تواریخ و نقل های حدیثی بر می آید، در میان صحابه رسول خدا، عمر بن خطاب، همچنانکه مقتضای طبیعت هائی خشک و خشن از طراز اوست در مورد زنان فوق العاده سختگیر و طرفدار خانه نشینی کلی آنها بوده است. جاحظ در "البیان و التبیین" جلد 2 صفحه 90 و جلد 3 صفحه 155 از عمر نقل می کند که: "اکثروا لهن من قول لافان نعم لیضربهن علی المسألة؛ یعنی بیشتر به زنها نه بگوئید. زیرا "بلی" آنان را در خواهش جری تر می کند".
در تفسیر کشاف ذیل آیه 53 سوره احزاب می نویسد: "عمر خیلی علاقه مند بود که زنان رسول خدا در پرده باشند و بیرون نروند، زیاد این مطلب را به میان می گذاشت. به زنان پیغمبر (ص) می گفت: اگر اختیار با من بود، چشمی شما را نمی دید. یک روز بر آنان گذشت و گفت آخر شما با سایر زنان فرق دارید همچنانکه شوهر شما با سایر مردان فرق دارد. بهتر است به پرده در شوید. زینب همسر رسول خدا گفت: پسر خطاب! وحی در خانه ما نازل می شود و آنگاه تو نسبت به ما غیرت می ورزی و تکلیف معین می کنی؟!".
در سنن ابن ماجه "باب ماجاء فی البکاء علی المیت" حدیث شماره 1587 می نویسد: "رسول خدا در تشییع جنازه ای شرکت کرد. زنی از کسان متوفی شرکت کرده بود. عمر بر آن زن نهیب زد. رسول خدا فرمود: ولش کن ای عمر! چشم گریان و دل داغدار و عهد قریب است".
از اینگونه جریان ها در تاریخ زندگی عمر زیاد یافت می شود. حتی نقل کرده اند که: "عاتکه، همسر عمر، دائما با او برای رفتن به مسجد در کشمکش بود. عمر نمی خواست او شرکت کند اما او اصرار داشت شرکت کند. عاتکه نمی خواست نهی شوهرش را تمرد کند، عمر هم نمی خواست نهی صریح کند، دلش می خواست وقتی که در مقابل تقاضای عاتکه سکوت می کند، عاتکه به مسجد نرود. این بود که در مقابل درخواست عاتکه سکوت می کرد و لب از لب نمی جنبانید. اما عاتکه می گفت به خدا قسم مادامی که صریحا نهی نکنی خواهم رفت و می رفت" (الحجاب مودودی صفحه 318 نقل از موطأ مالک).