و چه لطیف و شیرین معنا و مفاد آیه مودت به معنی ولایت إشعار دارد: «قل لا أسـئلکم علیه أجرا إلا المودة فی القربی و من یقترف حسنة نزد له فیها حسنا إن الله غفور شکور؛ ای پیامبر! بگو: من از شما در مقابل زحمت رسالت و پیامبری، هیچ پاداش و اجر و مزدی نمیخواهم، مگر آنکه به ذوی القربی مودت نمائید. و کسی که مرتکب حسنه ای گردد، ما حسن و نیکوئی را برای او در آن حسنه زیاد خواهیم نمود؛ و خداوند غفور و شکور است» (شوری/ 23).
یعنی کسی که خود را به ولایت بسپارد، ما این حسنه او را پاداش حسنه خواهیم داد؛ و پیوسته این حسنه در تزاید و تضاعف میباشد تا به سرحد ولایت برسد و از آن کانون رحمت و منبع فیض کامیاب گردد.
علی بن ابراهیم قمی در ذیل آیه 68 سوره نمل، در تفسیر حسنه و سیئه چنین آورده است که: «الحسنة و الله ولایة أمیرالمؤمنین؛ و السیئة عداوته؛ حسنه سوگند بخدا که ولایت أمیرالمؤمنین است؛ و سیئه دشمنی با آن حضرت است».
ولایت أمیرالمؤمنین همان ولایت الله است که آثار و خواصش ذکر شد.
و در کافی با سند خود روایت میکند از حضرت صادق (ع) از پدرش از أمیرالمؤمنین (ع) تا میرسد به اینجا که: «فقال علیه السلام: الحسنة معرفة الولایة و حبنا أهل البیت؛ و السیئة إنکار الولایة و بغضنا أهل البیت. ثم قرأ علیه هذه ا لایة؛ مراد از حسنه معرفت ولایت ما و دوستی ما که اهل بیت هستیم میباشد؛ و مراد از سیئه انکار ولایت ما و دشمنی با ماست».