پاکیزه بودن بهشتیان در تمام جهات

سلام از مراتب و درجات پاکی و طهارت است. اهل بهشت همه پاکند؛ خودشان پاکند، و منازلشان پاک است، و جفت هایشان پاک و پاکیزه اند. اما خودشان، در آیه کریمه سوره زمر داریم: «سلـام علیکم طبتم فادخلوها خـالدین؛ (فرشتگان به پاکان میگویند:) سلام بر شماست! پاک و طیب و پاکیزه شدید! پس بطور جاودان در بهشت ها داخل شوید» (زمر/73). و در این آیه تفریع با فاء، دلالت بر پاکی و طهارت منزل دارد، مانند پاکی و طهارت نازل، که خود اهل بهشت باشند.
«سلـام علیکم بما صبرتم فنعم عقبی الدار؛ سلام باد بر شما در مقابل شکیبائی و استقامتی که در دنیا نمودید! پس خوب جائی است عاقبت این خانه!» (رعد/24) و در این آیه تفریع با فاء، دلالت بر پاکی و طهارت منزل دارد به سبب و به علت پاکی و طهارت نازل، که در اثر صبر پیدا کرده است. و علاوه بر این فرقی که بین این دو آیه بود، در آیه دوم، سلام از طرف خداوند و در مقام امتنان است، و در آیه اول از ناحیه فرشتگان است که در مقام بشارت به مردم پاکیزه و طیب میدهند. و اما منازل آنها پاک و طاهر است، به دلیل گفتار خداوند در سوره صف: «و یدخلکم جنـات تجری من تحتها الانهـار و مسـاکن طیبة فی جنـات عدن؛ و داخل میکند شما را در بهشت هائی که از زیر درختان سربهم آورده آن نهرهائی جاری است؛ و در مسکن های پاک و پاکیزه در بهشت های عدن» (صف/12).
و اما جفت هایشان پاک و طاهرند، به دلیل آیه 15 سوره آل عمران: «قل أؤنبئکم بخیر من ذالکم للذین اتقوا عند ربهم جنـات تجری من تحتها الانهـار خـالدین فیها و أزواج مطهرة و رضون من الله والله بصیر بالعباد؛ بگو (ای پیامبر) آیا میخواهید من شما را به چیزی بهتر از این آگاه کنم: برای کسانیکه تقوای خدایشان را در پیش گیرند بهشت هائی است که در زیر درختان سر بهم آورده آن نهرهائی جاری است، که بطور خلود و جاودان در آن زیست می کنند، و جفت های پاک و پاکیزه شده، و رضوان از خدا. و خدا به بندگانش داناست». (آل عمران/15)
در بهشت نه تنها طهارت و قداست، در وجود و نفس و مظاهر است، بلکه نیز در کلام و گفتار است؛ در سخنان بهشتی ها هیچگونه گناه و لغوی نیست: «لا یسمعون فیها لغوا و لا تأثیما * إلا قیلا سلـاما سلـاما؛ در بهشت ابدا سخن لغو و بیهوده، و گفتاری که به گناه اندازد نمی شنوند، مگر گفتار سلام، سلام» (واقعه/25و26).
«لا یسمعون فیها لغوا و لا کذابا؛ در بهشت نمی شنوند هیچ سخن لغو و بیهوده ای را، و هیچ گفتار باطل و دروغی را». (نبا/35).
«فی جنة عالیة * لا تسمع فیها لـاغیة؛ در بهشت بلند مرتبه ای، که در آن هیچ لغوی را نمی شنوی» (غاشیه/10و11). و میتوان جامع ترین آیات را در این موضوع، این آیه از سوره اعراف دانست:
«ادخلوا الجنة لا خوف علیکم و لا أنتم تحزنون؛ داخل در بهشت شوید! هیچ ترسی برای شما نیست و هیچ اندوه و غصه نیز ندارید» (اعراف/49) چون خوف و ترس درباره پیشامد احتمالی امر ناپسند و ناگوار است، و غصه و اندوه درباره امر ناپسند واقع شده ای است، و خداوند در این آیه هر نقصان وجودی را چه نقصانی واقع و چه نقصانی احتمالی، همه را از بهشتیان نفی میکند. و بنابراین آنها از هر عیب و نقص، و از هر امر عدمی بری و منزه هستند، و در کینونت ذات خود کاملند. و هیچیک از کون و فساد و مزاحمات دنیا، و تأثیر و تأثرها، و فعل و انفعال هائی که موجب نقصان گردد در آنجا نیست. همه انحاء عیوب و غل و غش از آنان برداشته شده، و در رحمت الهیه و غشیان جذبات ربانیه، رستگار، و با امن و سلام، مأمون و سالم می باشند.