ولید ابن عبدالملک

ولید پسر عبدالملک بن مروان و ششمین خلیفه اموی است. سال 48 هـ ق متولد شد و بعد از پدرش عبدالملک، به خلافت نشست. در زمان او، فتوحات اسلامی گسترش پیدا کرد. اندلس و شمال آفریقا به تصرف مسلمین در آمد و در سند و ماوراءالنهر نیز پیشرفت های قابل توجهی برای مسلمانان پیدا شد و بنا به نقل سیوطی، تلاش او در فتوحات از اغلب خلفای پیشین، چشمگیرتر بود.
ولید مانند پدرش عبدالملک، در دوران خلافتش، تا حد زیادی مدیون حجاج ثقفی است که با خشونت ها و خباثت های او حکومت خود را محکم تر می کرد. مثلا او با مشورت حجاج، عمربن عبدالعزیز را از استانداری مدینه برداشت. او اهل عراق را که به مدینه پناهنده شده بودند با غل و زنجیر به نزد حجاج فرستاد و کارهایی از این قبیل که زیاد بود. ولید به ساختمان و آبادی علاقه زیادی داشت. گویند که به دستور او، زمین در اطراف مسجد پیغمبر خریداری شد و به مسجد اضافه شد و در مسجد الحرام هم به دستور او، ستونهای سنگین گذاشته شد و کلیسای قدیس یوحنای معمدان را در دمشق به مسجد تبدیل کرد همان مسجد جامع امروز در دمشق که بسیار عظیم و در دنیا مشهور و بنام مسجد جامع اموی است. او به علت اینکه بسیار عامی بود و از ادب و لغت کاملا بی بهره بود، مورد طعنه و سرزنش بود و حکایاتی هم در همین مورد در کتابهای ادب نقل شده است.
امام چهارم شیعیان حضرت سجاد (ع)، در سال 94 هـ ق، با سمی که از طرف ولیدبن عبدالملک به او داده شد، مسموم و شهید شد. مدت حکومت ولید عبدالملک، نه سال و هشت ماه بود و در سال 96 هـ ق، در سن 48 سالگی از دنیا رفت.