هند

جمهوری هند یا هندوستان کشوری است در جنوب آسیا. پایتخت آن دهلی نو است، از شمال باختری با پاکستان، از شمال با چین، بوتان، نپال و تبت و از شمال خاوری با برمه و بنگلادش همسایه است. جنوب آن نیز به اقیانوس هند منتهی می شود.

شناسنامه
پایتخت: دهلی نو
بزرگترین شهرها: مومبائی (بمبئی)، کلکته، مدرس، بنگلور، حیدرآباد
مساحت: 3.166.144 کیلومتر مربع (بدون احتساب کشمیر آزاد و دیگر اراضی مورد مناقشه)
جمعیت: 1.103.371.000 (2005) - آب های داخلی 6/9%
رشد جمعیت: 4/1%
تولید ناخالص داخلی: 3.633 میلیارد دلار (چهارم) – سرانه: 3.144 دلار (122م)
شاخص توسعه انسانی: 602/0 - (127م)
زبان رسمی: هندی
شکل حکومت: دمکراسی مستقیم، جمهوری پارلمانی
رئیس جمهور: پروفسور عبدالکلام
نخست وزیر: مانموهان سینگ

تاریخ
ماهاتما گاندی رهبر سیاسی و معنوی هندی ها بود که ملت هند را در راه آزادی از استعمار امپراتوری بریتانیا رهبری کرد.

سیاست
استقلال هند (که در آن هنگام پاکستان، بنگلادش و نپال را هم در بر می گرفت)، ۱۵ اوت ۱۹۴۷ (۲۳ مرداد ۱۳۲۶) اعلام شد. جواهر لعل نهرو که پاندیت (معلم) خوانده می شد و یکی از بزرگ ترین رهبران جنبش استقلال هند از کنگره ملی هند بود. به عنوان اولین نخست وزیر هند انتخاب شد.
قانون اساسی هند در سال 1949 به تصویب رسید، از 26 ژانویه 1950 به اجرا درآمد و از آن هنگام تاکنون بدون تغییر اساسی با موفقیت اجرا شده است. این قانون اشاره ای به مذهب رسمی کشور نداشته و به دولت های ایالتی اختیارات گسترده ای اعطا کرده است.
در نظام سیاسی هند نخست وزیر بالاترین مقام اجرایی کشور است و رئیس جمهور مقامی تشریفاتی است که معمولا از میان چهره های دارای محبوبیت گسترده در سراسر کشور انتخاب می شود.
قوه مقننه هند در برگیرنده دو مجلس با نام های لوک سابا (مجلس عوام) و راجیا سابا (مجلس سنا) ست. نمایندگان راجیا سابا 250 نفرند که 12 تن را رئیس جمهور برمی گزیند و بقیه را نمایندگان مجالس ایالتی. سناتورها باید در زمینه ادبیات، علم، هنر و مسائل اجتماعی متخصص باشند. همچنین ریاست جلسات این مجلس با معاون رئیس جمهور است. لوک سابا 545 نماینده دارد که 530 تن با رأی مستقیم شهروندان و 13تن از 7 فرمانداری کل انتخاب می شوند، 2 نفر را نیز رئیس جمهور از میان انگلیسی های هندی تبار برمی گزیند. نخست وزیر از سوی حزب حاکم لوک سابا معرفی می شود. اولین انتخابات سراسری هند در 1952 برگزار شد، از آن زمان تا سال 1967 حزب کنگره پیوسته بیش از 73% کرسی های لوک سابا را در اختیار داشت، اما پس از آن احزاب دیگر به ویژه حزب ناسیونالیست بهاراتیا جاناتا و احزاب ایالتی رشد چشمگیری را در محبوبیت خود شاهد بودند. تنها یک بار وقفه ای در روند دمکراسی این کشور ایجاد شد، آن هم در اواخر دهه 1970 که درگیری های داخلی منجر به اعلام حالت فوق العاده از سوی ایندیرا گاندی و در نهایت سرنگونی دولت وی توسط ارتش شد. گفتنی است یکی از مهمترین عوامل نارضایتی از ایندیرا گاندی برنامه های او برای ترویج تنظیم خانواده به منظور کاهش رشد سرسام آور جمعیت بود.

جغرافیا
هند از آب و هوایی بسیار متنوع بهره می برد، این کشور از شمال به بام دنیا رشته کوههای هیمالیا ختم می شود و رودخانه های متعددی که از این ارتفاعات سرچشمه می گیرند هوایی بارانی و خاکی بارآور را به نواحی شمالی هند می بخشند. رودهای گنگ و براهماپوترا مهمترین این رودخانه ها هستند که هر دو به خلیج بنگال سرازیر می شوند. میانگین بارندگی سالانه در بنگال غربی به به بیش از 11هزار میلیمتر در سال می رسد.
هندوها همچنین رود گنگ را مقدس می دانند. قله کانچنجونگا در رشته کوه های هیمالیا به ارتفاع 8568 متر مرتفع ترین نقطه این کشور است.
هند همچنین از حیات جانوری بسیار متنوعی بهره می برد، منطقه حفاظت شده ای به وسعت 1412 کیلومتر مربع در استان گجرات تنها پناهگاه باقیمانده حدود 300 شیر آسیایی است. هند زیستگاه بسیاری از پستانداران بزرگ مانند فیل آسیایی، کرگدن تک شاخ و ببر می باشد. بیش از 2000 گونه پرنده و سه نوع کروکودیل در این کشور زندگی می کنند.

مردم
هند دومین کشور پرجمعیت دنیاست و قریب به یک ششم جمعیت جهان را در خود جای داده است. تنوع نژادی، فرهنگی، زبانی و مذهبی این کشور را چشم اندازی شگرف از همزیستی مسالمت آمیز میان اعتقادات گوناگون بخشیده است.
در قانون اساسی هند علاوه بر زبان هندی (از شاخه زبان های هندو ایرانی) که زبان رسمی سراسر کشور اعلام شده است. 22 زبان دیگر: اردو، آسامی، انگلیسی، اوریا، بنگالی، بودو، پنجابی، تالوگو، تامیل، دوگری، سانتالی، سانسکریت، سندی، گجراتی، کنرائی، کنکانی، کشمیری، کوکانی، مالایالم، مانی پوری، مراتی و نپالی نیز به رسمیت شناخته شده اند، این زبان ها به دو شاخه دراویدی (24%) که بیشتر در جنوب تکلم می شوند و هندو اروپایی (74%) تقسیم می شوند، همچنین سالیان دراز حکومت استعماری بریتانیا بر شبه قاره موجب شده انگلیسی زبان دوم بسیاری از مردم هند باشد.
زبان فارسی هم از آن رو که قرن ها زبان رسمی سلاطین بابری در هند بود علاوه بر تکلم توسط اقلیت پارسی هند تأثیر قابل ملاحظه ای بر زبان های رایج در شبه قاره به ویژه زبان اردو داشته است.
هند همچنین معجونی از ادیان مختلف و فرقه های مذهبی گوناگون است که اکثراً از هندوئیسم، اسلام و بودیسم نشأت گرفته اند.

حدود 80% مردم هند پیرو آئین های هندو و حدود 12 تا 15% مسلمان هستند که بیشتر در دهلی، بنگال غربی و نواحی شمال غربی کشور زندگی می کنند و در کشمیر اکثریت جمعیت را تشکیل داده اند. به این ترتیب هند پس از اندونزی و پاکستان عظیم ترین جمعیت مسلمان جهان را داراست.
هند همچنین بیش از 2% مسیحی و 2% سیک دارد. هند اگرچه زادگاه آئین بودا بوده، اما جمعیت بودائیان هند در حال حاضر تنها حدود 8 میلیون نفر برآورد می شود. هند در عین حال بزرگترین کلنی فرقه احمدیه و مذاهب ایرانی بهائی و زرتشتی در سراسر جهان است.