جستجو

سید حیدر حسینی آملی

بهاءالدین سید حیدر عبیدی حسینی آملی معروف به "صوفی" از بزرگان علمای ظاهر و باطن و مفسر و فقیه و عارف و جامع علوم شریعت و طریقت که حدود سال 720 هـ ق یعنی در قرن هشتم هجری در «آمل» از توابع استان مازندران بدنیا آمد. پدرش علی بن حیدر حسینی آملی است. او از نوادگان علویان مازندران و خاندانش در آنجا به تشیع مشهور بودند. از همان سالهای کودکی به کسب علم و معرفت پرداخت و از آمل به شهرهای استرآباد، خراسان و اصفهان، در ادامه تحصیل علم، سفرها کرد. در برگشت از سفر، در سالهای 734 تا 750 هـ ق، نزد فخرالدوله حسن بن کیخسرو «آخرین امیر آل باوند» رفت و از درباریان مخصوص شد. بعد از مدتی به دربار "فخرالدوله شاه غازی" امیر بادوسپانی رفت و مورد احترام پادشاه و برادرانش بود و مقام و موقعیت خوبی پیدا کرد و ثروت زیادی جمع کرد. در همین زمان به ناگاه تحولی درونی برایش پیدا شد و به شوق "حقیقت جویی" تمام اموال و خانواده اش را گذاشت و به قصد زیارت بارگاه پیغمبر خاتم و ائمه اطهار، از وطنش بیرون آمد. بعد از مدتی در اصفهان اقامت کرد و آنجا با مشایخ صوفیه مأنوس و سپس سال 751 ق با آنها به حج رفت. در برگشت به شهرهای نجف، کربلا، بغداد و حله رفت و نزد اساتید بزرگی مانند: نصیرالدین علی بن محمد کاشانی (فقیه و متکلم شیعه) و فخرالمحققین محمدبن حسن حلی، کسب فیض نمود و در سال 761 ق، توانست از فخرالمحققین اجازه روایت بگیرد.
سیدحیدر آملی، مدت 20 سال فقیه و متکلمی متعصب بود، ولی با تحول و انقلابی که در درونش پیدا شد، تعصب را کنار گذاشت و به تسامح گرایید و آنگاه عرفان و تشیع را در هم آمیخت.

دیدگاه خاص سیدحیدر
دیدگاه سیدحیدر در اینست که حقیقت تشیع و تصوف یکی است و اینکه شیعیان حقیقی، صوفیان اند و صوفیان حقیقی، شیعیان هستند. ائمه شیعه را عارف و آنها را صاحب معرفت کشفی می داند. وی با اینکه در نشر مکتب ابن عربی تأثیر زیادی داشته ولی با ادعای او و شارحانش به ویژ ه (قیصری) که حضرت عیسی را خاتم اولیای مطلقه و ولایت مطلقه و خودش را خاتم اولیای مقیده محمدیه می داند، مخالفت دارد. به نظر سید حیدر، خاتم اولیای مطلق حضرت علی (ع) و خاتم الاوصیا بطور مقید، امام زمان مهدی (ع) است. سید حیدر، علت این اشتباه ابن عربی و قیصری را در این مسئله، پیروی آنها از مذهب تسنن و تعصب آنها می داند.

تألیفات:
این سید بزرگوار، کتب و رسالاتی دارد که معروفترین آنها عبارتست از:
1- الارکان فی فروغ شرایع اهل الایمان (در تأویل مسایل مربوط به نماز، روزه، زکوة، حج و جهاد مطابق مشرب اهل طریقت).
2- رسالة الامانه (در تفسر مفهوم امانت در قرآن).
3- اصطلاحات الصوفیه (تلخیص رساله عبدالرزاق کاشانی).
4- رافعة الخلاف (در بیان تقدم خلافت علی (ع) بر دیگر صحابه و دلیل سکوت آن حضرت).
5- محیط الاعظم (در تفسیر قرآن).
6- نص النصوص (در شرح فصوص الحکم ابن عربی تمامی مصنف و دیگر شارحان را رد کرده است).
7- مهمترین اثر او «جامع الاسرار و منبع الانوار» (در جامع بودن اسرار انبیا و اولیاء و اسرار توحید است).

این فقیه و عارف جلیل القدر، رسالاتی به فارسی نیز نوشته که از جلمه آنها 1- جامع الحقایق 2- رسالة التزیه 3- امثلة التوحید است. از سالهای آخر عمر او و زمان وفاتش اطلاع کاملی در دست نیست. ظاهرا این ایام، به نوشتن آثار خود و تزکیه باطن پرداخته و حدود سال 794 هـ ق، از دنیا رحلت نمود.

منابع

  • دانشنامه جهان اسلام
  • دائرة المعارف تشیع از منابع ریاض العلما (ميرزا عبدالله افندى اصفهانى تبريزى)، تشیع و تصوف (کامل مصطفی الشیبی)، مجالس المؤمنین (سید نورالله شوشتری)، روضات الجنات (محمدباقر خوانساری)، ریحانة الادب (محمدعلی مدرس خیابانی)

کلید واژه ها

سید حیدر حسینی آملی زندگینامه عرفا عرفان تشیع مازندران متکلمان

مطالب مرتبط

علامه سید محمدحسین حسینی طهرانی خواجه صائن الدین ابن ترکه اصفهانی سید عبدالحسین شرف الدین عاملی ابوسعید ابوالخیر علامه جلال الدین دوانی کتاب جامع الاسرار میرزا حبیب الله مجتهد (رضوی) خراسانی

اطلاعات بیشتر

ابزار ها