جندب ابن حجیر کندی خولانی (جُنْدَبِ بْن حُجیر کِنْدی خولانی)

از فرماندهان علی (ع)
از یاران علی بن ابیطالب (ع) بود و از بزرگان شیعه در شهر کوفه. خولان تیره ای از کهلان و اعراب قحطانی است. جندب از قبیله ی کنده بود و اصالتا یمنی به شمار می رفت. تاریخ نگاران می نویسند که او محضر رسول خدا (ص) را هم درک کرده بود و در زمان امام علی (ع) از دعوت کنندگان به امامت ایشان بود. جندب در جنگ جمل شرکت داشت و در صفین از طرف امام علی (ع) به فرماندهی قبایل کنده و ازد منصوب شد. در جریان نهضت امام حسین (ع)، جندب که در شهر کوفه اقامت داشت از جمله کسانی بود که توانست با سختی فراوان قبل از رسیدن سپاه حر به کربلا، از کوفه خارج شود و در بین راه در منطقه ی «بطن العقبه»، قبل از رسیدن کاروان امام حسین (ع) به سرزمین کربلا به سپاه امام بپیوندد و خبر قیام حضرت مسلم و شکست نهضتش را در کوفه به امام بدهد. صبح عاشورا جندب از کسانی بود که در اولین حمله و همه جانبه ی لشگر عمر سعد به میدان رفت و جنگید و به شهادت رسید. نویسنده ی کتاب حدائق الوردیه می نویسد همراه جندب، پسرش نیز در کربلا به شهادت رسیده است.
توضیح: نام او را جندب بن حجر خولانی و جندب بن حجیر کندی خولانی کوفی نیز ذکر کرده اند.