حالات و رفتار کودکان حساس

حالات و رفتار افراد حساس و زود رنج، عجیب است و آنچه را که از علائم رفتاری می توانیم دریابیم شامل موارد زیر است:

1- دلهره و اضطراب: بیش از دیگران در این زمینه ناراحتند. در شرایط و موقعیتی هستند که می خواهند از واقعیت ها فرار کنند و این خود زمینه ساز از آسیب هاست. به ظاهر آرامند ولی با مختصر تحریکی از جای می جنبند و حتی از شدت آن می خواهند منفجر شوند و حیات خود و دیگران را به آب و آتش بکشانند. این حالت برایشان زندانی ساخته که در آن خود را اسیر می یابند.

2- بی تصمیمی و تردید: به علت حساسیت اینان چنان سریع اقدام می کنند که گوئی اصلا تصمیمی ندارند و از شدت بی تصمیمی در حال تسلیمند. انگیزه های آنی آنان را وادار به حرکت می کند بدون اینکه درباره عاقبت آن بیندیشند. حتی در لحظه ای که سرگرم کار و تلاشی هستند نمی دانند به آنچه سرگرمند خوب است یا نه؟ نتیجه و فرجام عمل خود را نمی توانند حدس بزنند، ضعفی شدید و ترسی شدید آنها را در شرایطی قرار داده که نمی توانند عواطف خود را کنترل کنند.

3- حالت عجله و شتاب: کارهایشان از روی عجله و شتاب است. برای آنچه که وظیفه شناخته اند آرامش و استراحت ندارند. به علت عجله و شتاب است که حرکاتشان آشفته است و از کنترل احساسات خود عاجزند. کارشان ضابطه ای ندارد و نمی توانند در جهتی خاص سیر و به سوی مقصدی معین در حرکت باشند. و گاهی به خاطر عجله و شتاب است که نمی توانند نیروی خود را در جهت مشخصی به کار گیرند و یا از روی دقت در امری اقدامی داشته باشند.

4- حالت خیالبافی: در دنیائی از احلام و خیالات و به دور از واقعیت ها زندگی می کنند. خواسته ها و خواب های آنان با واقعیت تطابق ندارد. با کابوس ها همسان و قرینند.. در خواب کابوس می بینند و حتی ممکن است حالت راه روی در خواب برایشان پدید آید و این امر موجب بی خوابی شدید و گاهی خواب نامنظم و آشفته است. در این راه دیگران را مسبب گرفتاری خویش می شناسند و به هنگامی که چنین اندیشه ای با وسوسه ها همراه شود نوعی بدگمانی را در آنان تقویت می کند.

5- حالت بیماری و رنج: بی خوابی شدید و خواب های آشفته به نوبه خود زمینه ساز ناراحتی های دیگری است. از جمله سردردهای شدید، زمانی احساس انقباض ناگهانی در سرو شانه ها، نفس شان تنگ می شود، غم و ناراحتی شان از این بابت بسیار که چرا چنین اند، آرزو می کنند ای کاش چون دیگران بودند و راحت زندگی می کردند، ضعف بسیار بر آنان غالب می شود و گاهی در اثر حساسیت دچار حالت تشنج می شوند و تحریکات پی در پی جلوی راحتی و آرامش او را می گیرد.

6-حالت بدبینی: حساسیت و زود رنجی در مواردی اعتماد افراد را نسبت به دیگران از آنان می ستاند و به جای آن نوعی حساسیت و بدبینی می نشاند، طوریکه نسبت به دیگران احساس خشم دارند و حتی اگر ببینند دیگران شاد و مسرورند آنها ناراحت می شوند (حسادت). اصولا طرز فکر و حالشان به گونه ای است که ناراحتی ها و عصبانیت ها را جذب می کنند و این خود باعث بددهنی است. مرده شور مردم را ببرد، دلم می خواهد آنها را نبینم، می خواهم از آنها دور باشم و.... از عصبانیت می جوشند و در شرایط و موقعیت های ناراحت کننده کنترل خود را از دست می دهند.

7- بسیاری از اینها در تنهائی در حال غم و رنجند. به جای اینکه آن را به بیرون بریزند، در خود جمع می کنند و این خود موجب حساسیت هاست. در گوشه ای می نشینند تا در خود باشند و بسوزند. غم، بسیار زود بر آنان غلبه می کند. وقتی پای درد و دلش بنشینید احساس نگرانی بسیار از خود دارند و در این راه ممکن است شدیدا عصبانی باشند و حتی دیگران را متهم کنند. خاطرات رنج آور، آنان را می آزارد و به زحمت می توانند خود را از آن فارغ دارند.

8- حالت پشیمانی: در بسیاری از موارد آنان را از کرده پشیمان می یابیم. چنانند که گوئی گناهی کرده و از اعمال خود شرم دارند. پشیمانی از این امر که چرا چنان کرده اند؟ چرا والدین را آزرده اند؟ چرا؟.... زود از عمل خود پشیمان می شوند و زود می اندیشند که عمل خبطی را مرتکب شده اند. وحشت از آن دارند که نکند گناهشان آشکار و برملا شود و از این بابت دائما روحیه حقارت دارند.

9- حالت مبالغه:  گاهی ممکن است شما او را سرزنش کنید که مسأله مهمی برایش پیش نیامده، چرا تا این حد ناراحت و حساس است. آنها برای کار خود دلیل تراشی دارند. می کوشند حادثه ای ولو ناچیز را برای شما بزرگ کرده و مهم جلوه دهند. مختصر برخوردی را اهانت تلقی می کنند. مختصر اشتباهی از دیگران را دلیل بر خیانتکاری او دانسته و او را لایق اعتماد نمی دانند و به خاطر همین مبالغه ها و افراط کاری هاست که رفتاری خشنونت آمیز دارند. اندک فشاری را هم حاضر نیستند  بپذیرند.

10- حالات دیگر: در اینان حالات دیگری هم هست که با رعایت اختصار از آنها نام می بریم: حالت خشم وعصبانیت، واکنش های احساسی، حالت بی اشتهائی و بی رغبتی به غذا، حالت افسردگی و ناراحتی از شرایط خود به گونه ای که غصه گلویشان را می فشرد، حالت وسوسه و تردید، حالت خودنمائی برای حفظ غرور خود، حالت نازکدلی و غمگینی و رنج پذیری، حالت ترس از خلوت، حالت تحریک پذیری، حالت ناتوانی عمومی، حالت گریز از مشکل، نگرانی و...