موارد پرهیز در بحث اصلاح و پیشگیری کمرویی کودکان

در طریق اصلاح و تعدیل کمرویی باید مراقبت داشت اشکال و اشیاء دیگری در تربیت کودکان  پدید نیاید و بذر نامناسب دیگری در ذهن و فکر کودک کاشته نشود. این مسئله قابل تامل است که برخی از مربیان می خواهند عیب و نقصی را از کودکان زائل سازند. شیوه ای را که در پیش می گیرند به گونه ای است که آن عیب از میان می رود ولی بجای آن عیبی دیگر پدید می آید. برای گریز از چنین وضعی است که سعی داریم از بروز عوامل زیر پرهیز به عمل آید:

1- ترحم ها: بدین معنی که برای کمرو دل نسوزانیم و بدان مقصد که او زیر دست و گرفتار است برای او ناراحت نشویم و دلسوزی خود را به رخش نکشیم که این امر روحیه شان را ضعیفتر کرده و اثراتی منفی در آنان بر جای  خواهد گذارد. در مواردی هم ممکن است این ترحم ها خشم او را برانگیزاند و یا او را به مقاومت منفی وا دارد. در آن صورت از غضب فرد کمرو باید به خدا پناه برد.

2- بخود رها کردن: این خطاست که والدین و مربیان گمان کنند اگر کودکان کمرو را بخود رها کنند مساله حل می شود. به عقیده عده ای، کمروئی یک بیماری است و بیمار باید معالجه و درمان شود. او خود را شکست خورده و محدود تصور می کند و باید از این وضع و شرایط بیرون آید و هرگز هم نباید در سازندگی او نومید شد.

3- عجله و اصرار: کودک شما مدتهاست که دچار کمروئی است و تدریجا بدان خو گرفته است. او را به یک باره نمی توان اصلاح کرد. امر تدریج همچنان باید مورد نظر ما باشد. این خطائی تربیتی است که فردی پس از آگاهی از شرایط و عوارض کمروئی تصمیم بگیرد فرزندش را یک شبه اصلاح کند. این امر شدنی نیست. و تازه اگر هم بشود بهای سنگینی برای آن باید پرداخت گردد.

4- شرمنده کردن:  اگر فرزند شما بر اثر تبلیغات تان سعی کرد خود را در میان جمع آرام آرام وارد کند از او بپذیرید. اصرار نکنید که حتما به همراه شما وارد جلسه شود و حال اگر هم وارد جمع شما شد او را شرمنده و عزت نفسش را جریحه دار نکنید زیرا در چنان صورتی ممکن است او از اصلاح رفتارش مایوس گردد و مساله برای او سنگین تمام شود.

5-سبقت گیری: فرزندتان را هرگز به مسابقه و سبقت جوئی وا ندارید، مگر آنگاه که اطمینان داشته باشید او در مسابقه پیروز خواهد شد. شکست ها در چنین شرایطی سبب می شوند که وضعش از بد بدتر گردد و برای همیشه در دنیای خود سرگرم باشد. رقابت ها تا حدودی خوب است که عامل تحریکی برای فرد بوده و چون استارتی او را به راه اندازد، مازاد بر آن برای روح لطیف کودک روا نیست. و کلا متذکر می شویم ما در این راه نیاز داریم به صبر و حوصله، خودداری و مقاومت، پیشگیری مداوم و تذکر و پند، خوشروئی و محبت، و به کارگیری همه طرق، حیله ها و وسایل و ابزار جهت اصلاح کودک با این فرض که او بیمار است و باید معالجه و درمان شود.

پیشگیری کمروئی

بی مناسبت نیست که تذکرات و پیشنهاداتی را هم در جنبه پشگیری از کمروئی عرضه بداریم و این برای والدین و مربیانی است که در مسیر تربیت فرزندند و می خواهند کاری کنند که فرزندشان کمرو بار نیایبد. برای دستیابی به این مقصد تذکرات زیر عرضه می شوند:

- فرزندان تان را به هرگونه که هستند بپذیرید، پسر یا دختر، زشت یا زیبا.....

- به فرزندان احترام کنید و در میان جمع برایشان ارج و بهایی قائل  باشید.

- آنها را از کودکی با جمع انس دهید و رابطه معاشرتیشان را وسیع تر کنید.

- تنها به داشتن یک فرزند قانع نباشید-  تعداد فرزندان تان از دو و سه بیشتر باشد.

- فاصله سنی فرزندان اندک باشد نه بسیار تا امکان جوشش شان با همدیگر بوده و در سطح و افق  هم باشند.

- از تبعیض در محبت و پذیرش خودداری کنید، و این از همان ماههای اول زندگی مورد نظر باشد.

- در میان جمع او را معرفی کرده و به بازیش بگیرید، و زمینه ای فراهم آورید که او خود را نشان دهد.

- نقاط ضعف او را در جمع نگوئید، گفته هایش را تکذیب نکنید، او را رمنده نسازید، عیبش را به رخش نکشید.

- انتقاد باشد ولی نه دائمی، و نه در حضور جمع – قبل از انتقاد، نقطه مثبتی از او ذکر کنید.

- به سلامت جسم و روان او توجه کنید، تهدیدش نکنید، مسخره اش قرار ندهید.

- درکارهایش نظارت کنید نه مداخله- بگذارید خود نقشه بکشد و تصمیم بگیرد، مگر آنکه تصمیمات او مخاطره آمیز  باشد.

- اراده او را تقویت کنید و موجبات اعتماد به نفس را در آنان فراهم نمائید.